پتروگرافي و شيمي‌كاني گرانوديوريت هاي ائوسن تويره (جنوب‌ غرب جندق، استان اصفهان)

توده نفوذي گرانيتوئيدي تويره با سن ائوسن مياني در جنوب‌غرب جندق و در حاشيه غربي خرد قاره شرق– ايران مركزي قرار‌گرفته است. اين توده نفوذي در قسمت ‌هاي جنوبي و شرقي، سنگ ‌هاي آتشفشاني ائوسن را قطع‌كرده و خود نيز توسط بازالت ‌هاي آلكالن اليگوسن زيرين قطع‌شده است. سنگ ‌هاي سازنده اين توده نفوذي گرانيت و گرانوديوريت است كه گرانوديوريت ‌ها از فراواني بيشتري برخوردارند. كاني‌هاي اصلي و فرعي تشكيل‌دهنده واحد گرانوديوريتي شامل پلاژيوكلاز، كوارتز، ارتوكلاز، آمفيبول، بيوتيت، آپاتيت، زيركن و اسفن است. آمفيبول ‌هاي گرانوديوريت ‌ها از نوع كلسيك، با Mg# (ميانگين 0.61) و تركيب مگنزيوهورنبلند تا اكتينوليت دارند. دامنه تركيب پلاژيوكلاز هاي اين توده نفوذي از آلبيت تا آندزين در نوسان است و مركز برخي از بلور هاي پلاژيوكلاز تركيب لابرادوريت دارند. بررسي شيمي‌كاني بيوتيت ‌هاي اين توده نفوذي نشان مي ‌دهد كه بيوتيت ‌هاي آن شبيه بيوتيت ‌هاي متبلور‌شده از ماگما هاي كالك ‌آلكالن هستند. با استفاده از دما‌– فشار‌سنجي زوج كاني هورنبلند پلاژيوكلاز، دماي تبلور 700 – 800 درجه سانتي‌گراد و فشار 1 1.15 كيلو بار (معادل عمق 3.5 – 6 كيلومتر) محاسبه‌شده است دماسنجي كلريت ‌‌ها دماي دگرساني حدود 245‌-262 درجه سانتي‌گراد را نشان مي ‌دهد. بررسي‌هاي پتروگرافي و شيمي‌كاني بيوتيت‌ها و آمفيبول ‌هاي توده نفوذي نشان‌دهنده IType بودن اين گرانيتوئيد است كه از ماگمايي با منابع مختلط پوسته‌ گوشته شكل‌گرفته است. فوگاسيته بالاي اكسيژن (2.0+ ∆FQM يك +) در مذاب سازنده آن شاهدي براي ارتباط آن با فرورانش است.