بررسي تأثير جهت حركت وسيله نقليه بر ايمني عابر پياده در تقاطع‌هاي شهري

پايين بودن سطح ايمني ترافيك، تبعات گسترده‌ اجتماعي و اقتصادي دارد و هم‌چنين مانعي براي توسعه‌ي پايدار محسوب مي‌شود. ايمني عابر پياده از اساسي ترين موضوعات مطالعات ايمني محسوب مي شود. تقاطعات بدون چراغ به دليل آن كه فاقد كنترل كننده هاي ترافيكي مانند چراغ راهنماي عابر و وسيله هستند و در آن ها تعداد برخوردهاي ترافيكي بيشتري بين عابر و وسيله رخ مي دهد، از محل هايي هستند كه ايمني عابر در آن ها به خطر مي افتد. تا كنون متغيرهاي مختلفي كه بر شدت تداخل تأثير گذار هستند، شناسايي شده است اما بيشتر آنها در تقاطع هاي چراغدار و در نوع خاصي از حركت مثلا حركت راستگرد يا چپ گرد مورد ارزيابي قرار گرفته اند. در اين تحقيق، تأثير نوع حركت وسيله نقليه (چپ گرد، راستگرد، مستقيم) بر ايمني عابران پياده با استفاده از شاخص هاي تداخلي در تقاطع هاي بدون چراغ، تحليل مي شود. داده هاي مورد استفاده در اين تحقيق با استفاده از روش پردازش تصاوير بدست آمده‌اند. تأثير نوع حركت بر شاخص هاي تداخلي زمان تا تصادف، فاصله زماني و زمان پس از تخطي با استفاده از تحليل آنوواي يك طرفه انجام شد. تقاطع مورد بررسي در اين تحقيق، در محل تقاطع خيابان وصال شيرازي (خيابان اصلي) به خيابان بزرگمهر (خيابان فرعي) است. در نهايت پس از انجام تحليل­ها مشخص شد نوع حركت وسيله نقليه در قابليت اعتماد 95 درصد تنها در شاخص زمان پس از تخطي تأثير داشت. اختلاف معنادار، بين حركت­هاي راستگرد و مستقيم ملاحظه شد، اين اختلاف براي لگاريتم شاخص زمان پس از تخطي 08/0 بود. در واقع اين شاخص براي حركت مستقيم نسبت به راستگرد به اين ميزان كمتر بود. علت اين موضوع بيشتر بودن سرعت وسايل نقليه در حركات مستقيم نسبت به بقيه حركت ها و ارتباط معكوس سرعت وسيله نقليه با شاخص زمان پس از تخطي بود.