فضاي مجازي احياگر روزنامه نگاري آرماني براي تحقق جامعه مدني در ايران

با گسترش روزافزون اينترنت و بسترسازي گسترده فضاي مجازي، اجتماعاتي درون اين فضا شكل گرفته كه بسياري از پديده هاي انساني را تحت تأثير قرار داده است. از اين مفاهيم مهم و اساسي، ميتوان به جامعه مدني اشاره كرد و تغييراتي كه در زمينه ارتباطات و رسانه به وجود آمده باعث شده تا جامعه مدني شكل نويني از تجربه ها را خلق كند؛ از جمله اين تجربهها روزنامه نگاري آرماني است. در اين مقاله تلاش شده است، ضمن تبيين جامعه مدني و تأثيرات فضاي مجازي در طول سال هاي اخير بر آن، روزنامه نگاري آرماني تبيين شود. اين نوع روزنامه نگاري، با اشاره به پيشينه آن در كشورهاي اروپايي و نظريه هاي انديشمنداني چون هابرماس، در بحث حوزه عمومي چارچوببندي نظري شده است. با استفاده از روش اسنادي و كتابخانهاي مشكلاتي كه در مسير روزنامه نگاري آرماني وجود دارد، بررسي شده؛ مشكلاتي چون قوانين ناكارآمد، عدم دسترسي گسترده و نبود دولت الكترونيك به معناي عام آن، پارهاي از اين مشكلات در ايران است. در پايان ضمن برشمردن معايب و مزاياي فضاي مجازي، روزنامه نگاري آرماني در ايران، به رغم مشكلاتي كه وجود دارد، قابل حصول و دسترسي تشخيص داده شد و مي توان آن را به عنوان شيوهاي از روزنامه نگاري به حساب آورده از مزاياي آن سود برد.