مديريت نوآوري رسانه اي: تدوين چارچوبي يكپارچه

نوآوري براي بسياري از كسب و كارها به خصوص كسب و كارهاي رسانه اي، در درجۀ نخست يك اصل كليدي براي بقا و در درجۀ بعدي، دستيابي به مزيت رقابتي محسوب مي شود. از ظهور رسانه هاي الكترونيك به بعد، حضور كالاهاي رسانه اي در دنيا بيشتر و بيشتر پررنگ شد، سپس مبحث نوآوري براي سازمان هاي رسانه اي اهميت خاصي پيدا كرد. اگرچه زمان زيادي از پيدايش تئوري ها و مفاهيم مربوط به نوآوري رسانه اي نمي گذرد، اما از لحاظ كيفي و كمي اين حوزه از پژوهش، پيشرفت قابل توجهي كرده است. از آنجا كه سازمان هاي رسانه اي بيش از سازمان هاي ديگر با چالش هاي محيطي، اجتماعي و رقابتي روبه رو هستند، لذا برخي از پژوهشگران برجسته مبحث مديريت نوآوري را در حوزۀ مديريت رسانه، يك عرصۀ مهم پژوهشي قلمداد كرده اند. با اين حال، در مبحث نوآوري رسانه اي كه تقريباً موضوعي بسيار جديد در رشتۀ مديريت رسانه محسوب مي شود، هنوز چارچوب يكپارچه اي براي ادراك مفهوم “مديريت نوآوري رسانه اي” مدون نشده است و جاي خالي آن، در ادبيات اين رشته به طور جدي احساس مي شود. بر اين اساس، با تكيه بر ادبيات نظري مباحثي همچون نوآوري، مديريت نوآوري و نوآوري رسانه اي، هدف اصلي اين مقاله تدوين يك چارچوب يكپارچه براي درك مناسب مقولۀ مديريت نوآوري رسانه اي است.