نقد پيش‌فرض‌هاي معرفت‌شناختي خانواده‌ درمانگران پسا‌مدرن بر اساس انديشه علامه طباطبايي(ره)

نسبت فلسفه به‌ويژه معرفت‌شناسي با علوم از مسائل مهم در هر علمي است. هدف اين پژوهش گشودن باب گفت‌وگو در زمينۀ خانواده‌درماني بر اساس فرهنگ اسلامي از رهگذر بررسي پيش‌فرض‌هاي معرفت‌شناختي پسامدرن و نقد آن از نگاه علامه طباطبايي در اين حوزه است. روش اين پژوهش بنيادي، توصيفي – تحليلي از نوع تحليل محتواي كيفي است. پنج مبناي معرفتي پسامدرنيسم، يعني نفي عينيت‌گرايي، ضديت با سوبژكتيويسم، گسست تاريخي، نفي فراروايت‌ها و اصالت زبان از نگاه علامه طباطبايي مردود است. خانواده‌درماني مبتني بر معرفت‌شناسي پسامدرن با نفي حقيقت خانواده و نيز نفي اطلاق صدق و كذب به قضاياي مربوط به خانواده معتقد است با گفت‌وگو در خانواده، حقيقت و معنا ايجاد مي‌شود. بنابراين درمانگر يك متخصص بيرون از خانواده نيست كه با ارائۀ احكام كلي و الگو براي خانواده، به آسيب‌شناسي و درمان خانواده بپردازد. درحالي‌كه خانواده‌درماني مبتني بر انديشۀ علامه طباطبايي با اصولي مانند حقيقت فطري براي خانواده، هدف استكمالي براي فرد و نوع انساني در فضاي خانواده، قابليت صدق و كذب قضاياي مربوط به خانواده در راستاي رسيدن به هدف كمال شخصي و نوعي، امكان دستيابي به قضاياي حقيقي دربارۀ خانواده از طريق عقل، فطرت و وحي و نيز امكان ارائۀ الگو به خانواده‌ها از سوي درمانگر مشخص مي‌شود. خانواده ‌درمانگر بايد با توجه به مباني فكري و اعتقادي و فرهنگ بومي به آموزش خانواده، آسيب‌شناسي و درمان خانواده بپردازد.