تفاوت‌هاي جنسي در دل بستگي به خدا: نقش تعديل‌كننده پايگاه هويت

اين پژوهش با هدف بررسي تفاوت‌هاي جنسي در دلبستگي به خدا با تأكيد بر نقش پايگاه هويت من در دانشجويان دانشگاه قم انجام شد. در اين مطالعه همبستگي، 370 نفر دانشجو (190 پسر و 180 دختر) كه به روش نمونه‌گيري خوشه‌اي انتخاب شدند، به آزمون گسترش‌يافته عيني پايگاه هويت من (EOM-EIS-2) و دلبستگي به خدا (ATG-37) پاسخ دادند. داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل، ضريب همبستگي و رگرسيون چندگانه به شيوه سلسله‌مراتبي تجزيه و تحليل شدند. نمرات بالاتر دختران در دلبستگي ايمن و دوسوگرا و نمرات بالاتر پسران در دلبستگي اجتنابي، تفاوت معنادار ميان پسران و دختران در دلبستگي به خدا را نشان مي‌دهد؛ ولي بين اين دو جنس به لحاظ توزيع در چهار نوع پايگاه هويت، تفاوت معناداري وجود ندارد. نتايج نشان مي‌دهد جنس آزمودني‌ها پيش‌بيني‌كننده معناداري براي هر سه نوع دلبستگي به خداست؛ ولي در پايگاه هويت، فقط دو پايگاه هويت تحقق‌يافته و سردرگم در پيش‌بيني دلبستگي ايمن و دلبستگي اجتنابي به خدا بتاي معنادار دارند كه با ورود اثر متقابل جنس و پايگاه هويت به معادله رگرسيون، مشاهده مي‌كنيم بتاي هويت تحقق‌يافته كاهش مي‌يابد و از معناداري خارج مي‌شود؛ درحالي‌كه بتاي هويت سردرگم كاهش مي‌يابد؛ ولي همچنان معنادار است. در دلبستگي دوسوگرا به خدا، فقط يك پايگاه هويت سردرگم بتاي معنادار دارد كه با ورود اثر متقابل جنس و هويت به معادله رگرسيون، مشاهده مي‌كنيم بتاي هويت سردرگم كاهش مي‌يابد و از معناداري خارج مي‌شود. بنابراين مي‌توان نتيجه گرفت جنس و هويت دو متغير پيش‌بيني‌كننده در دلبستگي به خدا هستند و هويت در رابطه ميان جنس و دلبستگي به خدا نقش معنادار دارد.