ارائه مدل ساختاري فرسودگي تحصيلي بر اساس جو حاكم بر مدرسه، خودكارآمدي تحصيلي و حمايت اجتماعي دانش‌آموزان متوسطه استان لرستان

هدف اين پژوهش ارائه مدل ساختاري فرسودگي تحصيلي بر اساس جو حاكم بر مدرسه، خودكارآمدي تحصيلي و حمايت اجتماعي دانش‌آموزان متوسطه استان لرستان است، پژوهش از نوع توصيفي به روش همبستگي و جامعه آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دختر و پسر مقطع متوسطه دوره اول و دوم استان لرستان (128163 نفر) مي‌باشند كه از طريق روش نمونه‌گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند و حجم نمونه با استفاده از فرمول كوكران 400 نفر انتخاب شد. براي سنجش متغيرهاي تحقيق از پرسش‌نامه‌هاي فرسودگي تحصيلي برسوه (1978)، حمايت اجتماعي فيليپس (1986)، خودكارآمدي تحصيلي جيك و مورگان (1999) و جو حاكم بر مدارس هالپين و كرافت استفاده شد. براي تجزيه ‌و تحليل داده‌ها از آزمون t و مدل معادله ساختاري استفاده گرديد. جهت تعيين برازش مدل بر اساس متغيرهاي فرضي در پژوهش با استفاده از نرم‌افزار Lisrel، ابتدا رابطه متغيرها با مؤلفه‌هاي خود و سپس رابطه متغيرها و مؤلفه‌هاي آنها با فرسودگي تحصيلي و مؤلفه‌هاي آن بررسي شدند. هماهنگ با فرضيه‌هاي مورد مطالعه، نتايج نشان داد مدل پيش‌بيني ‌شده براي فرسودگي تحصيلي داراي برازش خوبي دارد (برازش 93 تا 97)؛ همچنين نتايج نشان داد كه بين جو حاكم بر مدرسه و فرسودگي تحصيلي رابطه منفي و معناداري وجود دارد؛ بين خودكارآمدي و فرسودگي تحصيلي رابطه منفي معناداري وجود دارد، بين حمايت اجتماعي و فرسودگي رابطه منفي معناداري وجود دارد؛ نتايج نشان داد كه فرسودگي تحصيلي در پسران بيشتر از دختران است و تفاوت معناداري بين فرسودگي در دوره‌هاي تحصيلي متوسطه اول و دوم وجود ندارد.