شناسايي قابليت‌هاي سنجش تكويني در محيط‌هاي يادگيري مجازي

يكي از مسائل مهم در تمامي نظام‌هاي آموزشي، سنجش و ارزيابي آموخته‌هاي فراگيران، به منظور اطمينان بخشي از يادگيري و تحقق اهداف مورد نظر است. يكي از راهبردهاي مؤثر در اين‌باره، مرتبط با پارادايم سازنده‌گرايي، رويكرد سنجش تكويني است. با توجه به شرايط خاص حوزه يادگيري مجازي، نياز است تا درباره مسائل بنيادين مرتبط با سنجش تكويني بازانديشي صورت گيرد. بر اين اساس، پژوهش حاضر با هدف شناسايي قابليت‌هاي سنجش تكويني در محيط‌هاي يادگيري مجازي انجام شد. روش تحقيق به‌كار رفته در اين مطالعه، تحليل محتواي كيفي از نوع استقرايي بود. 24 مقاله تحليل و با 22 متخصص مصاحبه شد و در نهايت مسائل بنيادين مرتبط با سنجش تكويني از جمله روايي، پايايي و تقلب و نيز قابليت‌هاي اين رويكرد سنجش و ارزيابي، از جمله ارائه بازخورد فوري و سازنده، درگير كردن فراگير با فرآيندهاي يادگيري، ارتقاي عدالت آموزشي، خودارزيابي آنلاين فراگير، سنجش همتايان و كار در گروه، در حوزه يادگيري مجازي مورد شناسايي، بحث و بررسي قرار گرفت.