روزنامه‌نگاري و توييتر در ايران : يك مطالعه اكتشافي

Journalism and Twitter in Iran: an exploratory study

هدف اين مقاله مطالعه رابطه روزنامه‌نگاري و توييتر در ايران است. در حال حاضر رسانه‌هاي اجتماعي نقش مهمي در زندگي روزمره شهروندان يافته‌اند. دراين‌بين، توييتر به دليل ويژگي‌هايي كه دارد، بيش از بقيه رسانه‌هاي اجتماعي در حوزه روزنامه‌نگاري نقش ايفا مي‌كند؛ بنابراين در اين مقاله تلاش كرديم تا مشخص سازيم كاربران توييتر تا چه ميزان با روزنامه‌نگاران ايراني عضو توييتر آشنا هستند و اين روزنامه‌نگاران چقدر براي آن‌ها معتبر هستند. همچنين با مبنا قرار دادن نظريه ميدان بورديو و مفاهيم كردار و همچنين انواع سرمايه، وضعيت كردارها و سرمايه‌هاي روزنامه‌نگاران ايراني و عوامل مؤثر بر آن‌ها در توييتر را مشخص كرديم. روش تحقيق ما «پيمايش آنلاين» بود. ما دو نمونه به حجم 217 نفر از كاربران و 230 نفر از روزنامه‌نگاران را انتخاب كرديم. نتايج تحقيق نشان داد كه آشنايي كاربران با روزنامه‌نگاران اندك است، اما آن‌ها عمدتاً اخبار خود را از توييتر و تلگرام دريافت مي‌كنند. همچنين مشخص شد كه سه كردار مشاركت عمومي، رابطه با منبع و يادداشت‌برداري عمومي بيشتر تحت تأثير استفاده از توييتر قرار مي‌گيرد. علاوه بر اين، يافته‌ها نشان داد كه سرمايه اقتصادي و نمادين روزنامه‌نگاران به ميزان بسيار كمي تحت تأثير استفاده آن‌ها از توييتر قرارگرفته است، درحالي‌كه سرمايه‌هاي اجتماعي و فرهنگي تغييرات بيشتري داشته‌اند.

This paper tries to identify how journalism and Twitter affect each other in Iran. Nowadays, social media become a part of the users’ everyday life and, Twitter as one of the favorite ones is considered as the most convenient media in journalism, regarding its affordances and technical potentials. Therefore, using Bourdieu’s notions, we try to assess the relationship between Iranian users and journalists in Twitter. Moreover, we measure the journalists’ credibility for users. Furthermore, we identify how journalistic practices and journalists’ capitals are affected by Twitter’s usage. In order to do the survey, we chose 217 users and 230 journalists using in purposive and snowball samplings. Results show that users rarely know journalists in Twitter but, they mainly use Twitter and Telegram as their news sources. Additionally, findings confirm that public engagement, sourcing and public note-taking are practices affecting by Twitter’s usage more than other ones. Finally, the research suggest that Twitter’s usage has not significant impact on journalists’ economic and symbolic capitals, while their cultural and social capitals are mainly increased by using of Twitter