رابطه ويژگي‌هاي شخصيت و سبك رهبري كلاس درس با كيفيت تدريس اساتيد دانشگاه به روش خود ارزيابي: ارائه يك مدل ساختاري

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه ويژگي هاي شخصيت و سبك رهبري كلاس با كيفيت تدريس اساتيد به روش خود ارزيابي صورت گرفت. روش پژوهش توصيفي پيمايشي از نوع همبستگي علّي بود. جامعه‌ آماري اين پژوهش شامل كليه اعضاي هيئت علمي دانشگاه شهيد مدني در سال تحصيلي 93-92 بود، كه 138 نفر از آن‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري طبقه اي انتخاب شدند. ابزارهاي پژوهش حاضر شامل، سه پرسشنامه‌ ويژگي هاي بزرگ شخصيت (نئو)، پرسشنامه سبك رهبري كلاس درس هالپين و پرسشنامه محقق ساخته كيفيت تدريس اساتيد بودند. تجزيه و تحليل داده ها با استفاده از آزمون همبستگي پيرسون و مدل‌سازي معادلات ساختاري با نرم افزارهاي SPSS و  Amosانجام گرفت. نتايج نشان داد كه مؤلفه هاي برونگرايي، با وجدان بودن و توافق با هر يك از مؤلفه هاي توان علمي و رفتار علمي كيفيت تدريس اساتيد داراي همبستگي مثبت و معنادار مي باشند (05/0≥P). هم چنين، مؤلفه هاي مراعات و ساخت دهي سبك رهبري با مؤلفه هاي توان علمي و رفتار علمي كيفيت تدريس اساتيد داراي همبستگي مثبت و معنادار مي باشند (01/0≥P). هم چنين،‌ داده هاي پژوهش با مدل مفهومي پژوهش داراي برازش مناسب بود و مدل معادلات ساختاري نشان داد كه ويژگي هاي شخصيت و سبك رهبري كلاس درس مي توانند كيفيت تدريس اساتيد را به صورت معناداري تبيين كنند. از اين رو مي توان گفت، توجه به ويژگي هاي شخصيت و سبك رهبري كلاس درس مي تواند در كيفيت تدريس اساتيد مؤثر باشد.