مطالعه ايزوترم‌هاي جذب لاكاز توسط مونتموريلونيت K10 و زئوليت

لاكازها آنزيم هايي توانمند دراكسيد كردن تركيبات فنولي و غيرفنولي مختلف و همچنين آلاينده‌هاي محيطي بسيار مقاوم هستند. يكي از مؤثرترين روش ها براي بهبود ويژگي هاي آنها نظير بالا بردن پايداري اين آنزيم ها و حتي افزايش فعاليت آنها، تثبيت لاكازها بر حامل هاي مختلف از جمله كاني ها است. هدف از مطالعه حاضر، بررسي ويژگي هاي جذب آنزيم لاكاز استخراج شده از قارچ ترامتس ورسيكالر (T. versicolor) توسط كاني هاي مونتموريلونيت K10 و زئوليت در قالب ايزوترم هاي جذبي لانگموير، فروندليچ، تمكين و دوبينين رادوشكويچ بود. بر اساس نتايج اين مطالعه، جذب لاكاز بر مونتموريلونيت بالاترين تطابق را نخست با مدل دوبينين رادوشكويچ و سپس با مدل ايزوترم جذبي لانگموير نشان داد. بر اين اساس، جذب لاكاز توسط مونتموريلونيت احتمالاً فيزيكي بود و توزيع همگني از جايگاه هاي فعال در سطح اين كاني وجود داشت. از طرفي، جذب لاكاز توسط زئوليت بهترين انطباق را با مدل فروندليچ نشان داد كه اين امر بر احتمال جذب چندلايه اي آنزيم توسط سطوح ناهمگن و نيز شرايط جذب مطلوب دلالت دارد. همچنين، بر اساس مقادير پارامتر تعادل (RL)، گرچه جذب براي هر دو كاني مورد مطالعه مطلوب بود، اما اين مطلوب بودن در غلظت هاي اوليه بالاي لاكاز بيشتر بود. بطور كلي، جذب چند لايه اي لاكاز بر سطح زئوليت، احتمال درجه بالاتري از ممانعت فضايي و تغييرات در ساختار آنزيمي را قوت مي‌بخشد و متعاقباً كاهش كارآيي كاتاليزوري آنزيم نيز محتمل است. بنابراين بر اساس نتايج اين مطالعه، مونتموريلونيت از شرايط مناسب تري براي استفاده به عنوان حامل آنزيم لاكاز برخوردار است. اگرچه، مطالعات تكميلي مانند آزمايشات سينتيكي براي تصميم گيري هاي نهايي كمك كننده خواهند بود.