بررسي آثار يكپارچگي داخلي و خارجي بر ظرفيت رقابت

اين مطالعه تأثير يكپارچگي داخلي و خارجي را بر توانمندي‌هاي رقابتي بررسـي مـي‌كنـد. ميزان يكپارچگي، درجه‌اي است كه توليدكننده به‌طور اسـتراتژيك بـا شـركاي زنجيـره تأمين خـود تشريك مساعي كرده و فرايندهاي داخل و خارج سازماني را به‌منظور دستيابي به جريانـات مـؤثر و كارا از محصولات و خدمات، اطلاعات، پول و تصميمات جهت فراهم كـردن بيشـترين ارزش بـراي مشتري، به صورت مشاركتي مديريت مي‌كند. اين مطالعه رابطه بين يكپارچگي در سازمان را كه شامل ابعاد زنجيره تأمين يكپارچه مي‌شود، با توانمندي‌هاي رقابتي بررسي مي‌كند. بـراي دستيابي به اين هدف، رابطه بين ابعاد زنجيـره تأمين يكپارچـه (يكپـارچگي داخلـي و يكپـارچگي خارجي) و توانمندي‌هاي رقابتي (هزينه، كيفيت، تحويل، نوآوري محصـول)، بـا اسـتفاده از يـك مـدل مفهومي مورد بررسي قرار گرفته است. ابعاد يكپارچگي و نيز ابعاد توانمندي‌هاي رقابتي با استفاده از نظرات مديران اين حوزه (به‌عنوان خبره) و با بهره‌گيري از روش دلفي احصاء گرديده است. ابزار گردآوري اين تحقيق شامل پرسشنامه محقق ساخته مي‌باشد و نمونه آماري شامل 44 نفر از مديران بنگاه‌هاي صنعتي و معدني است كه از بين پاسخگويان 42 نفر مرد (%95) و 2 نفر زن (%5) بوده‏اند. نتايج حاصل از آزمون فرضيات نشان مي‌دهد كه به‌طوركلي يكپارچگي داخلي و خارجي اثر غيرمستقيم و معناداري به ترتيب به ميزان 0/71 و 0/19 بر توانمندي‌هاي رقابتي دارند.به‌عبارت‌ديگر، نتايج نشان مي‌دهد كه يكپارچگي داخلي پيش‌نيازي براي يكپارچگي خارجي مي‌باشد. مطالعه همچنين نشان مي‌دهد كه يكپارچگي داخلي و يكپارچگي خارجي تأثير مثبتي روي بهبود توانمندي‌هاي رقابتي شركت دارند. قابل ذكر است كه يكپارچگي داخلي توانمندي‌هاي رقابتي را از طريق يكپارچگي خارجي نيز، بهبود مي‌دهد.