ارزيابي پتانسيل روانگرايي ساختگاه سد باراندوز اروميه براساس آزمون مقاومت نفوذ مخروط (CPT)

يكي از پديده هايي ژئوتكنيك لرزه اي، وقوع روانگرايي در لايه هايي خاكي است . اين پديده در رسوبات ماسه اي اشباع سيلت دار غير متراكم صورت مي گيرد كه در آن خاك اشباع در اثر تنش شديدي كه به آن وارد مي شود مقاومت و سختي خود را به طور كامل از دست مي دهد و مانند يك مايع رفتار مي كند. اين تنش وارده مي تواند در اثر تكان هاي ناشي از زمين لرزه يا دگرگوني هاي ناگهاني در شرايط تنش خاك باشد. در اين حالت مقاومت برشي خاك برابر صفر مي شود و توانايي باربري خود را از دست مي دهد. مقاومت روانگرايي خاكها را ميتوان به روش هاي آزمايشگاهي وصحرايي تعيين نمود. هدف اصلي دراين تحقيق، مقايسه ميزان پتانسيل روانگرايي براساس روش آزمون مقاومت نفوذ مخروط (CPT) و  آزمون مقاومت نفوذ استاندارد (SPT) در محدوده سد باراندوز اروميه مي باشد. در ادامه شاخص پتانسيل روانگرايي لايه هاي خاكي براي هر دو روش جهت تعيين ميزان خطر روانگرايي ارزيابي شده است. در تحقيق حاضر، 13 حلقه گمانه و 118 لايه خاكي، باتوجه به نوع وجنس خاك وسطح آب زير زميني مورد بررسي قرار گرفته است. نتايج بدست آمده از تحقيق حاضرنشان مي دهد كه محدوده مورد مطالعه داراي روانگرايي بالايي بوده  و بيشترين خاكهاي روانگرا شده مربوط به خاكهاي شني وماسه اي سيلت دار ميباشد و همچنين روش آزمون  مقاومت نفوذ مخروط (CPT)، داراي شاخص پتانسيل روانگرايي بيشتري نسبت به روش آزمون مقاومت نفوذ استاندارد(SPT ) برخوردار است.