بررسي مشخصات مكانيكي بتن هاي خودتراكم حاوي الياف شيشه و زئوليت

امروزه استفاده از مواد پوزولاني يكي از راهكارهاي بهبود مقاومت بتن مي باشد. واكنشهاي پوزولاني موجب پرشدن حفرات موجود در بتن و در نتيجه افزايش مقاومت مكانيكي بتن ميشود. زئوليت يكي از پوزولانهاي طبيعي است كه در ايران به وفور يافت ميشود و به راحتي قابل استخراج و فرآوري است. در اين تحقيق آزمايشگاهي به بررسي 2 پارامتر مربوط به خواص مكانيكي يعني مقاومت فشاري و كششي بتن هاي خود تراكم حاوي زئوليت و الياف شيشه پرداخته شده است. براي اين منظور متغيرهاي مورد بررسي شامل ميزان زئوليت و الياف شيشه ي مصرفي مي باشد؛ بر اين اساس و با توجه به تحقيقات انجام شده در زمينه ي بتن هاي حاوي زئوليت و الياف شيشه و بررسي خصوصيات مربوط به آنها ،ميزان جايگزيني زئوليت به ميزان 0، 10 و 20 درصد وزني سيمان و ميزان الياف شيشه نيز برابر 0، 5/0 و 1 درصد وزني سيمان در نظر گرفته شده است؛ بدين ترتيب و با توجه مقادير اشاره شده تعداد 9 طرح اختلاط مختلف ساخته شد و پس از انجام آزمايش هاي مربوط به بتن سخت شده شامل آزمايش هاي مقاومت فشاري و مقاومت كششي كه برروي نمونه هاي مورد نظر انجام گرديد، نتايج حاصل نشان داد كه استفاده از زئوليت در بتن خودتراكم سبب افزايش كه مقاومت فشاري بتن در مقايسه با نمونه هاي بدون زئوليت در تمامي حالت ها شده است؛ بطوريكه در بيشترين و كمترين حالت مقاومت فشاري نمونه هاي حاوي زئوليت به ترتيب به ميزان 24/13 و 82/8 درصد نسبت به نمونه هاي بدون زئوليت افزايش يافته است. همچنين استفاده از 10 درصد زئوليت در مقايسه با 20 درصد زئوليت نقش اثر گذارتري برروي مقاومت فشاري 28 روزه ي بتن هاي خودتراكم حاوي زئوليت و الياف شيشه دارد؛ از سوي ديگر مقايسه ي درصد تغييرات مقاومت كششي 28 روزه نمونه ها با هدف بررسي اثر الياف نشان مي دهد كه استفاده از 1 درصد الياف در بتن هاي حاوي الياف شيشه و زئوليت در مقايسه با استفاده از 50/0 درصد الياف شيشه تاثيرگذارتر بوده است؛ بطوريكه سبب شده مقاومت كششي بتن به طور قابل توجهي افزايش يابد.