عنوان مقاله :
اثربخشي بازيدرماني بر بهبود توجه ديداري در دانشآموزان با ناتواني يادگيري املا
عنوان به زبان ديگر :
Effectiveness of Play Therapy in Improving Visual Attention in Students with Dysgraphia: A Single-Subject Study
پديد آورندگان :
سيادتيان، حسين دانشگاه اصفهان - دانشكدهٔ علوم تربيتي و روانشناسي - گروه روانشناسي كودكان با نيازهاي خاص , عابدي، احمد دانشگاه اصفهان - دانشكدهٔ علوم تربيتي و روانشناسي - گروه روانشناسي كودكان با نيازهاي خاص , صادقيان، عليرضا دانشگاه اصفهان - دانشكدهٔ روانشناسي و علوم تربيتي - گروه روانشناسي كودكان با نيازهاي خاص
كليدواژه :
بازي درماني , توجه ديداري , ناتواني يادگيري املا
چكيده فارسي :
هدف: توجه ديداري از مهارتها و تواناييهاي مهم است كه هر يك از دانشآموزان جهت طي نمودن مقاطع تحصيلي ملزم به داشتن آن هستند كه اين مهارت در دانشآموزان مبتلابه ناتواني يادگيري املا دچار نقص است. هدف از پژوهش حاضر بررسي اثربخشي بازيدرماني بر بهبود توجه ديداري در دانشآموزان با ناتواني يادگيري املا در مطالعهٔ مورد منفرد بود. روشبررسي: شركتكنندگان پژوهش حاضر سه دانش آموز مراجعهكننده به كلينيك درماني شناخت شهر اصفهان بود. براي هر يك از شركتكنندگان 3 جلسه به عنوان خط پايه، 12 جلسه بازيدرماني و 3 جلسه پيگيري اعمال شد. براي سنجش ميزان توجه ديداري از آزمون عصب روانشناختي نپسي (NEPSY) و سنجش ابتلا به ناتواني يادگيري املا، از آزمون تشخيص املا استفاده شد. يافتهها: يافتههاي اين پژوهش نشان داد كه طي تحليل ديداري نمودار دادهها بر اساس شاخصهاي آمار توصيفي و تحليل ديداري، مداخلهٔ مورد نظر دربارهٔ هر سه شركتكننده اثربخش بوده است (با PND صد در صد براي هر سه شركتكننده). نتيجهگيري: نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه توجه ديداري به طريق بازيدرماني در دانشآموزان با ناتواني يادگيري املا بهبود پيدا ميكند. از اين رو ميتوان از بازيدرماني بهعنوان يك روش درماني در بهبود عملكرد تحصيلي دانشآموزان مبتلا به ناتواني يادگيري املا استفاده كرد.
چكيده لاتين :
Objectives: Visual attention is one of the most important skills and abilities students require to pass different school levels. These abilities are defected in students suffering from dysgraphia. The current study investigated the effect of play therapy on improving visual attention in students with dysgraphia through a single subject study. Methods: Three of the students visiting Esfahan’s Cognitive Therapy Centre were selected as the participants of this study. Each participant went through 3 sessions as the base line, 12 sessions of play therapy and 3 sessions of follow-up. NEPSY and the spelling test were used to measure the amount of
improvement in visual attention and dysgraphia, respectively. Results: Results of the visual analysis of data and descriptive statistics showed the effectiveness of the intervention in all three participants (100% PND for all three participants). Conclusions: Visual attention improved by play therapy in students with dysgraphia. Therefore, play therapy can be used as a method for improving academic performance in students suffering from dysgraphia.
عنوان نشريه :
مطالعات ناتواني
عنوان نشريه :
مطالعات ناتواني