پهنه‌بندي كمي سطح زمين با استفاده از فرم بنيادي خطي در جهت مكان‌يابي بهينه پخش‌سيلاب

Aoutomatic land form quantification using fundamental Divergent method for flood spreading positioning

اساس آمايش سرزمين پهنه ­بندي ژئومورفولوژيك سطح زمين است كه اولين مرحله آن تعيين پهنه­ هاي همگن سطح زمين از نظر خصوصيات ژئومورفولوژيك مي­باشد. پهنه­ بندي كمّي با استفاده از روش­هاي خودكار و تعريف ­شده و براساس اعداد و ارقام، انجام مي­گيرد. در اين مطالعه به منظور تشخيص محدوده­ هاي مناسب براي تغذيه مصنوعي در منطقه­ ي كوهستاني گهر و دشت گربايگان، در استان فارس، از پهنه ­بندي كمي سطح زمين با برازش فرم ­بنيادي پله اي، به سطح استفاده گرديده است. براي تشخيص بهترين ساختار بنيادي قابل برازش از ساختارهايي با رده­درجه دو براي پنجره سه­تايي و از داده ­هاي حاصل از مدل رقومي ارتفاعي با قدرت تفكيك 10 متري استفاده گرديده است. براي تعيين درجه برازش ساختارهاي بنيادي از شاخص مجموع اختلاف مربعات اختلافات سطح استفاده شده است. با استفاده از درجه برازش درجه مناسب بودن سطح براي تغذيه مصنوعي، تنها با ديد مورفولوژي سطحي تعيين گرديده است. نتايج نشان مي دهد كه سطوح واقع در پايين دست مخروط افكنه­ ها، و دشت­ها مناسب­ترين مناطق براي پخش ­سيلاب است، كه به صورت نقشه ارائه شده است.

Geomorphological land form quantification is the basical land use classification. Automatic land form quantification is used based on zoning criteria. Automatic land form quantification is applied by fitting a fundamental linear form to the surface in order to delineate the best flood spreading area in Gohar plain and Garbaigan - Fassa of Fars province. To find the best fundamental structure, a second order formula was fitted in a 3*3 window to the surface using 10 meter DEM resolution. To determine the fitting order of fundamental structures the RMSE were used. The degree of suitability of land form for flood spreading have been studied using geomorphological approach. The zoning map shows that the down slope in alluvial fan and all low plain represent the best flood spreading area in the region.