بررسي و تحليل شاخص هاي توسعه رفاه در كشورهاي اسلامي

A Review and Analysis of Welfare Development Indicators in Islamic Countries

امروزه دغدغه همه كشورها دسترسي به توسعه ­اي پايدار همراه با تعادل و برابري تمامي ساكنين مي­باشد. كه اين امر در سال 1978 با عنوان توسعه پايدار به دنياي علم معرفي گرديد. رفاه يا آسايش يكي از جنبه­ هاي رسيدن به توسعه پايدار در هر كشوري مي­باشد. در اين راستا تحقيق حاضر با هدف بررسي شاخص­هاي رفاه(اجتماعي، اقتصادي و زيست محيطي) در 47 كشور اسلامي تهيه شده است. روش تحقيق: نوع تحقيق كاربردي و روش آن توصيفي- تحليلي مي­باشد. براي تجزيه و تحليل اطلاعات نيز از مدل آنتروپي شانون تعميم­يافته و روش تحليل خاكستري(GRA) استفاده شده است.يافته­ها نشان ­مي­دهد كه در بين 47 كشور مورد مطالعه كشور مالزي با ميزان امتياز خاكستري 573/0 در رتبه اول و كشورهاي امارت متحده عربي و قطر به ترتيب با ميزان امتياز خاكستري 572/0 و 563/0 به ترتيب در جايگاه­هاي دوم تا سوم قرار گرفته­اند. از مجموع 47 كشور مورد مطالعه 22 كشور در وضعيت مطلوب،22 كشور در وضعيت نيمه مطلوب و در نهايت 3 كشور در وضعيت نامطلوب قرار گرفته­اند. كشورهايي كه در سال­هاي اخير به نوعي مستقيم يا غير مستقيم با درگيري­هاي داخلي و خارجي روبرو بودند از لحاظ شاخص­هاي مورد مطالعه در وضعت بدتري قرار گرفته ­اند كه از جمله آن­ها مي­توان از كشورهاي عراق، يمن و سوريه اشاره نمود. طبق نتايج تحليل كشور ايران نشاندهند­ه­ي وضعيت بد شاخص­هاي مورد مطالعه در اين كشور مي­باشد. كه به دنبال افزايش جمعيت و مشكلات پيش روي دولت ملت در اشكال گوناگون اشتغال، خدمات، امكانات و... قرار گرفته است.