سنّت و استعداد فردي از ديدگاه اليوت و أدونيس

Tradition and the Individual Talent from Eliot and Adonis's Point of View

سنّت و استعداد فردي از منظر اليوت و أدونيس دو مفهوم اساسي در بطن خود دارند و آن دو مفهوم عبارت‌اند از ذهن و زبان. ذهن به عنوان فاعلِ شناسا به تصويرسازي از پديده هاي هستي مي پردازد و آن ها را در قالب زبان مي ريزد. در تفكّر ايشان دو مقوله ذهن و زبان تا جايي درهم آميخته مي شوند كه هستي به مثابه زبان گرفته مي شود. اين دو مفهوم پيوند عميقي با مفهوم زمان در تلقّي فلسفي از منظر هاي ديگر، پيدا مي كنند. ما در اين مقاله اين ارتباط را تحت عنوان سنّت مورد بررسي قرارمي دهيم. در قطب ديگر اين مفاهيم، استعداد فردي قراردارد كه تحت عنوان نقد روان كاوي در تلقّي فرويد، قابل بررسي مي باشد. اين مقاله بر آن است تا مفاهيم ذهن، زبان و زمان را در آراي أدونيس و اليوت مورد بررسي و مداقّه قراردهد و در پايان، شِماي كلّي از منظر اين دو شاعر عربي و انگليسي از حيث نگاه شاعرانه به هستي به خواننده ارائه نمايد.