بررسي و تحليل سبك شناسي آوايي خطبه هاي نهج البلاغه

The Study of Phonetic Stylistics in the Sermons of Nahj al-Balagha

سبك شناسي، يكي از رويكردهاي نقدي است كه در سده ي أخير، توجه ويژه اي از طرف اديبان و سخنوران به آن شده است. يكي از مهم ترين موضوعات مورد بررسي در سبك-شناسي، بررسي آوايي و يا موسيقايي متن ادبي و به عبارت ديگر سبك شناسي آوايي اثر ادبي است كه نحوه ي كاربرد واحدهاي آوايي (صدا و آهنگ) در يك موقعيت زباني و نيز كاركرد بياني آواهاي زبان را بررسي مي كند. از جمله متوني كه ارزش و شايستگي بررسي و تحليل سبك شناسي آوايي را دارد، خطبه هاي نهج البلاغه اميرمؤمنان علي(ع) است. اين خطبه ها داراي موسيقي دلنشين و تأثيرگذاري مي باشد كه توجه ي بسياري از انديشمندان و اديبان را به خود جلب نموده است، نوشتار حاضر بر آن است، تا عناصر سبك ساز آوايي خطبه هاي نهج البلاغه و ميزان انسجام اين عناصر با مفاهيم مورد نظر حضرت را با روش توصيفي ـ تحليلي مورد بررسي قرار دهد. نتايج حاضر از اين نوشتار حكايت از آن دارد كه سجع، جناس، نظم آهنگ دروني، تكرار، تضاد و مقابله به عنوان نمود هاي برجسته ي عناصر آوايي در خطبه ها هستند كه علاوه بر موسيقي گوش نواز، امكان استنباط معاني و مفاهيم مورد نظر حضرت را فراهم مي كنند.

Stylistics is a realm of literature that is used as a means to evaluate the value of literary works. The knowledge of stylistics provides a ground upon which the effect of a work of its readers can be assessed with reference to linguistic features and the literary prowess and expertise of the author. The unique stylistic features serve as a factor that distinguishes a work of literature from others. In other words, such stylistic features can be seen as the identity of a text that sets it apart from similar works of literature.