روايت شناسي تطبيقي گونۀ مقامه و پيكارسك

The comparative narratology of Maghame and Picaresque’s Genres

مقامه، گونه‌اي از روايت است كه با استفاده از نثري فنّي، غالباً به استغاثۀ گدايان و سؤال نيازمندان و اديبان حيله‌گر مي‌پردازد. پيكارسك نيز گونه اي از روايت است كه به بيان حوادثي مي پردازد كه براي افراد فرودست اجتماع و بزهكاراني كه در تنازع دائم براي بقا هستند، اتفاق مي افتد. هدف در اين مقاله، شناسايي و كشف ويژگي هاي مشترك گونه‌هاي مقامه و پيكارسك در راستاي اثبات تأثيرپذيري پيكارسك از مقامه است. براي رسيدن به هدف مورد نظر به مطالعه و جستجو در منابع پرداختيم و با روش توصيفي و مقايس هاي، اطّلاعات به دست آمده را تجزيه‌وتحليل كرديم و به اين نتيجه رسيديم كه با استناد به ويژگي-هاي مشترك اين دو گونۀ ادبي (در بخش‌هاي پيرنگ، ديدگاه روايي و كانوني‌سازي، قهرمان ضدّ قهرمان، وجه داستان و استفاده از نثري شاعرانه و سرشار از اصطلاحات علمي و ادبي و بازي هاي زباني) پيكارسك، گونۀ تكامل يافته و بومي شدۀ مقامات عربي در اسپانيا و پس‌ازآن در ميان ديگر ملل است.

Maghame is a kind of narrative which focuses on the poor and beggars’ wants and tricky literary men with an ornate prose. Also, Picaresque is a kind of episodic narrative which explains events happening for low class people of society or criminals, or the roguish central character fighting for survival of fittest permanantly. These involvements may take place at all social levels and typically present a humorous and wide-ranging satire of a given society.