ساختار قدرت در ايران عصر ناصري

بدون عنوان

اين نوشتار در مطالعه ساختار قدرت در ايران عصر ناصري ، به بررسي ويژگي هاي ساختار قدرت در دو مقوله يكي فرم و صورت بندي ساختار قدرت وديگري ماهيت سلطه و اقتدار خواهد پرداخت. ويژگي مشخص ساختار قدرت در ايران عصر ناصري ، استبداد بود . شاه مركز ثقل و توزيع قدرت بود . در اين ساختار ، دولت ، دربار و شخص شاه مقولاتي تفكيك ناپذير بودندكه به تبع خود از موانع شكل گيري نهادهاي مشروع و قانوني محسوب مي شدند و پيدايش يك ساختار اداري و سياسي بيرون از چهار چوب نظام خود كامه موجود ، امكان پذير نبود . در چنين ساختاري امكان رشد طبقات اجتماعي بيرون از حكومت نيز وجود نداشت . ورود افكار متجددانه و نخستين تلاش ها براي انجام اصلاحات در ايران از نخستين چالش ها با ساختار قدرت در ايرن عصر قاجار بود. از سوي ديگر با رشد شتابان تجارت خارجي و برخورد فزاينده تجار ايراني با غرب و سفرهاي خارجي و آشنايي با دستاوردهاي تمدن غرب ، موجب آگاهي آنها از جايگاه طبقاتي اشان شد و به منافع طبقاتي خود در برابر حكومت خود كامه قاجار پي بردند.

فاقد چكيده