شناسايي و تعيين ميزان گسترش در آبكندهاي فعال با استفاده از سنجش از راه دور

فرسايش خندقي از جمله انواع فرسايش آبي و تشديدشونده است كه رخداد و گسترش آن موجب تغييرات بارز در منظر زمين، پسرفت اراضي، صدمه به تأسيسات، آبشستگي و تخريب ايستگاه‌هاي هيدرومتري و محيط زيست مي‌شود. باتوجه‏ به تنوع و گسترش آبكندهاي منطقه و گسترش فرسايش خندقي از نقطه‌اي به نقطه ديگر، به‏ منظور شناسايي آن‌ها، از تكنيك سنجش از دور و سامانه اطلاعات مكاني استفاده گرديده است. براي دستيابي به اهداف تحقيق، تغييرات مكاني و زماني فرسايش خندقي همراه با ميزان گسترش اراضي خندقي شده، از تصاوير ماهواره‌اي لندست 7 و لندست 8 با قدرت تفكيك 30 متر در دو بازه زماني 2001 (1380) و 2014 (1393) استفاده گرديد. به ‏منظور افزايش قدرت تفكيك مكاني، با استفاده از باند PAN )15متر) و تكنيك Resolution merge، اندازه پيكسل‌ها از 30 متر به 15 متر ارتقا داده شده است. اين عمليات براي كليه باندها در دو بازه زماني انجام گرفته است. نتايج حاصل از پوشش دو لايه آبراهه‌اي، در بازه زماني 13 ساله در حوضه شوردره، واقع در حوضه آبريز رودخانه‌هاي قره‌سو و گرگان رود در استان گلستان، حاكي از افزايش طولي خندق‌ها و افزايش تراكم زهكشي زيرحوضه‌هاي آبريز دارد، به ‏طوري‏كه در بازه مورد نظر نرخ فرسايش 0/99 متر در سال برآورد شده است. گسترش خندق‌ها رابطه مستقيمي با سازند زمين‌شناسي كاربري اراضي و ساير اقدامات انساني از جمله احداث غيراصولي راه‌هاي روستايي و درون مزرعه‌اي دارد.