بررسي پتانسيل فن‌آوري‌هاي نوين زيستي در حذف آلاينده‌هاي نوظهور از فاضلاب

با رشد جمعيت و گسترش مصرف انواع داروها و لوازم آرايشي و بهداشتي و همچنين عدم توانايي سيستم‌هاي متداول تصفيه فاضلاب در حذف آلاينده‌هاي نوظهور مانند PCPs،اEDCs، ماده فعال سطحي، آفت‌كش‌ها، مواد افزودني صنعتي، آلاينده‌هاي آلي دارويي، پساب‌هاي خروجي در تصفيه‌خانه‌هاي ايران ممكن است حاوي غلظت قابل ‌توجهي از آلاينده‌هاي نوظهور باشند. سازوكار حذف زيستي آلاينده‌هاي نوظهور از فاضلاب‌ عمدتاً شامل تجزيه زيستي توسط ريزجانداران مانند باكتري‌ها، جلبك‌ها و قارچ‌ها به مولكول‌هاي كوچك يا آب و دي‌اكسيد كربن مي‌باشد. فن‎آوري تصفيه زيستي شامل انواع روش‌هاي متداول و غيرمتداول مختلف مانند لجن فعال، MBR، بيوراكتورهاي هوازي، بي‌هوازي، ريزجلبك و قارچي، راكتور زيستي گردان، صافي چكنده، نيترات‏سازي و نيترات‏زدايي، جذب زيستي و تالاب مصنوعي مي‌باشد. ويژگي‌هاي فاضلاب نقش كليدي در انتخاب نوع فرآيند تصفيه زيستي دارد. براساس پژوهش‌هاي پيشين، بيشترين راندمان حذف EDCs، مسدودكننده بتا و PCPs با MBR، مواد فعال سطحي، تنظيم‌كننده‌هاي چربي و ضد التهاب‌ها با لجن فعال، آنتي‌بيوتيك‌ها و آفت‌كش‌ها با كربن فعال زيستي، مسكن‌ها با فرآيندهاي هوازي و مواد دارويي متفرقه با ريزجلبك‌ها مي‌باشد. به‌دليل استفاده از سيستم لجن فعال براي تصفيه زيستي در اكثر تصفيه‌خانه‌هاي فاضلاب ايران و عدم توانايي و يا كارايي كمتر اين سيستم در حذف آلاينده‌هاي نوظهور به‎غير از مواد فعال سطحي، تنظيم‌كننده‌هاي چربي و ضد التهاب‌ها، تحقيقات جامع ملي براي بررسي حذف آلاينده‌هاي مذكور با فرآيندهاي زيستي در مطالعات آينده مورد نياز مي‌باشد.