ميزان اثربخشي هوشمندسازي سامانه‌‏هاي آبياري فضاي سبز در كاهش مصرف (مطالعه موردي: پارك رازي تهران)

يكي از عوامل محدودكننده گسترش فضاي سبز به عنوان يكي از اساسي ترين عوامل پايداري حيات طبيعي و انساني در شهرنشيني نوين، كمبود منابع آب قابل دسترس مي باشد. اين محدوديت به ويژه در مناطق خشك و نيمه خشك بيشتر مطرح است. با افزايش جمعيت كلان شهر تهران در معرض تنش‌هاي آبي شديدتري قرار خواهد گرفت و اصلاح الگوي مصرف آب در بخش فضاي سبز بسيار ضروري است. پژوهش حاضر با هدف ارزيابي اثربخشي سامانه‌هاي آبياري هوشمند در كاهش مصرف آب فضاي سبز طراحي انجام گرديد. در اين راستا سامانه آبياري هوشمند براي فضاي سبز مورد مطالعه اجرا گرديد و عملكرد اين سامانه با سامانه آبياري رايج (دستي) مقايسه گرديد. برنامه زماني آبياري هوشمند بر اساس محاسبه نياز آبي فضاي سبز به كنترل كننده‌ي سامانه معرفي شد. زمان آبياري بهينه نيز متناسب با نياز آبي فضاي سبز با استفاده از مدل بهينه‌ساز به دست آمد. نتايج مطالعه نشان داد با روش انجام شده صرفه جويي در مصرف آب با هوشمندسازي آبياري ماهانه و هفتگي به ترتيب 6 و 15 درصد مي باشد. صرفه جويي مصرف آب در حالت هفتگي معادل 26445 ليتر صرفه جويي آب در مساحت حدود2500 مترمربع بوده است. در روش پيشنهادي بر طبق شرايط تحقيق، ميزان صرفه جويي آب براي هر متر مربع 10/6 ليتر برآورد گرديد. با توجه به مساحت كل پارك ها در شهر تهران، با بهبود مديريت آبياري در سامانه هاي آبياري فضاي سبز به روش پيشنهادي مي توان ماهانه در حدود 288000 متر مكعب آب صرفه جويي نمود. روش پيشنهادي پيچيدگي و هزينه اجرايي چنداني ندارد و مي تواند مورد استفاده سازمان ها و نهادها خصوصي و دولتي قرار گيرد.