بررسي توسعه‌اي نوع انگيزش گردشگري ناصرخسرو از ديدگاه نظريه كرامپتون

A Study on Naser Khosrow's Tourism Motivation Type from Crampton Point of View

انسان‌هاي بزرگ چرا مقصد خاصي را براي گردشگري انتخاب مي‌كنند؟ و در انتخاب خويش به دنبال تأمين چه نيازها و رسيدن به چه اهدافي مي‌باشند؟ افراد و اشخاص تاثيرگذاري مانند ناصرخسرو كه بر شعر و ادبيات و سفرنامه نويسي ايران تأثيري شگرف نهاده است، حتي سفر رفتن‌شان نيز مي‌تواند براي دستيابي به اهدافي والا در راستاي خدمت به انسان و انسانيت باشد و مطالعه سفرها جنبه‌هاي مختلفي از شخصيت و زندگي آنان و عصري كه درآن زندگي مي‌كردند را هرچه بهتر و بيش‌تر نمايان مي‌كند. در اين مقاله تلاش شده است پس از معرفي مختصر ناصرخسرو و گردشگري و پرداختن به نظريه‌ كرامپتون و بيان معرفي هفت انگيزه‌اي كه او براي گردشگري عنوان كرده است، شامل خودشناسي، استراحت، رهايي از محيط يكنواخت، پرستيژ، بازگشت به عقب، تقويت روابط نزديك و تسهيل ارتباطات اجتماعي مي‌باشند؛ به تطبيق و يافتن مصاديقي براي هر عنوان و انگيزه در خصوص سفر هفت ساله‌ ناصرخسرو پرداخته شود.

Why do great people choose special destination for tourism? What do they look for in their journey? There are many people and characters who effect significantly poetry and literature by their itinerary such as Naser Khosrow. Journey may be a path to reach the goals to humanity and studying others' itineraries manifest different aspects of people and their lives in the related eras. The present article initially introduces Naser Khosrow and his journeys and then studies Crampton's theory and his seven motivations – such as egoism, rest, freedom of the invariable environment, prestige, strengthening close relations and facilitating social relations – for his journeys.