تأملي در زمينه‌هاي عاطفي شعر شاملو و ماغوط

A REFLECTION ON THE EMOTIONAL ASPECTS OF THE POETRY OF SHAMLOO and MAQUT

عصر ما، عصر سيطره‌ي دغذغه‌هاي ذهني بر روان انسان است كه منجر به ايجاد انفعال و بروز حالات عاطفي گوناگوني از قبيل يأس و اميد، مهر و كين، شادي و اندوه و شگفتي شده است. به همان اندازه كه شخصيت انسان ها با يكديگر تفاوت دارد، كيفيت بروز اين عواطف نيز متفاوت است. اين حالات كه بيانگر ويژگي‌هاي دروني و رواني شخص است در شعر و ادبيات به طرز نمايان‌تري انعكاس يافته است. از اين رو شعر شاملو و ماغوط، كه يكي در ايران و ديگري در سوريه به عنوان سرآمدان شعر سپيد يا منثور شناخته شده‌اند مملو از فضاهايي است كه زمينه‌هاي عاطفي و روان‌شناختي آثار اين دو را تشكيل داده است. شعر اين دو شاعر را مي‌توان به جهت نگرش فكري، گونه‌ي ادبي و سبك نگارش مورد بررسي و تطبيق قرار داد. اين مقاله ضمن بررسي زمينه‌هاي عاطفي مشترك اشعار اين دو شاعر، به اين نتيجه نايل شده است كه موضوعاتي نظير عشق و زن، تنهايي و غربت، يأس و اميد، مرگ و اندوه محور تفكرات و سروده‌هاي عاطفي آنان بوده است.

The present era is the era of the domination of mental concerns for human beings which results in different emotions such as depression and disappointment, hope, kindness, happiness, despair and excitement. The ways these emotions appear in different people are as different as their characters.The qualities of these emotions are also different in different people. These conditions are the expressions of the inner and mental characteristics and they have been reflected in poetry and literature. The poetry of Shamloo in Iran and the poetry of Maqut in Syria who are known as the pioneers of blank verse are full of themes which includes their emotional and psychological status. The present article studies their similarities in this regard.