ابوالفرج روني و ادبيات عرب

Abul-FarajRuni and Arabic Literature

يكي از اديبان و سرايندگان معروف نيمه دوم قرن پنجم هجري كه با الهام از شاعران عرب، توانست مضامين بسياري را اقتباس كرده و آن‌ها را در لا به لاي اشعار و سروده‌هاي خود به كار برد، ابوالفرج روني است. وي از استادان مسلّم شعر فارسي است كه در ميان معاصران و شاعران بعد از خود به استادي مشهور بود و ديوان وي بسيار مورد علاقه و توجه انوري، شاعر بزرگ قرن ششم بوده است. وي در تكامل شعر فارسي به خصوص در تصويرسازي‌هاي شاعرانه، نهضتي به وجود آورد كه اسلوب قدما و پيروان خويش را به كلي نسخ كرد. اين پژوهش بر آن است تا حد مقدور به ميزان تضمين و اقتباس ابوالفرج از اشعار و سروده‌هاي ادب عرب و نيز ميزان تأثيرپذيري از مفاهيم، تصاوير و ساختار شعري شاعران عرب بپردازد.

One of the literary men and famous poets of the second half of the fifth century AH who could adopt many themes through inspiration of the Arab poetsand apply those themes in his poetry was Abul-Faraj Runi. He is a great master of Persian poetry who was very popular among his contemporary poets and even poets after him. He was known as the master and his book of poetry was the one favored by Anwary the great poet of the sixth century AH. He pioneered a movement of the perfection of Persian poetry especially with regards poetic depictions which ruined the previous methods. The present article studies Runi’s poetry and compares it to Arab poetry.