رابطه بين اشكال مختلف آهن و پذيرفتاري مغناطيسي با تكامل خاكهاي منطقه رامهرمز، استان خوزستان

اين تحقيق به منظور بررسي رابطه بين اشكال مختلف آهن و پذيرفتاري مغناطيسي با تكامل خاك هاي گچي استان خوزستان صورت گرفت. براي اين منظور 14 خاكرخ تشريح و نمونه برداري شده و مقادير آهن و پذيرفتاري مغناطيسي آن اندازه گيري شد. موقعيت خاكها طوري انتخاب شد كه از لحاظ توپوگرافي در موقعيت هاي مختلف شيب قرار داشته باشند. نتايج نشان داد كه ميانگين آهن پدوژنيكي (Fed) و آهن بلوريFeo) - Fed) به ترتيب در خاكرخ هاي دشت مرتفع با كاربري زارعي، تپه و اراضي پست افزايش يافت كه با ميزان تكامل آنها هماهنگي دارد. كمترين و بيشترين مقدار اكسيدهاي آهن فعالFed) / (Feoبه ترتيب مربوط به تپه يا اينسيلرگ قديمي و واحدهاي اراضي پست با زه‏كشي ضعيف بود. مقايسه ميانگين آهن فعال نشان داد كه بين واحدهاي دشت مرتفع و تپه به دليل تكامل و سن بيشتر، اختلاف معني داري وجود نداشت اما در اراضي پست اختلاف معني داري بين آنها وجود داشت كه نشان دهنده تكامل كم اين خاك ها بود. ميزان پذيرفتاري مغناطيسي آون در خاكهاي تپه، بيشترين و در اراضي پست با شرايط زه‏كشي ضعيف و كاربري زراعي حداقل بود. پذيرفتاري مغناطيسي مينروژيك در خاكرخ‏هاي متاثر از گچ، پس از حذف آنها افزايش يافت كه با مجموع كربنات كلسيم، گچ، مواد آلي و درصد شن رابطه مثبت و معني دار و با درصد سيلت و رس رابطه معكوس و معني داري داشت. اين روند تاثير مواد مادري را بر ميزان پذيرفتاري مغناطيسي مينروژيك آشكار نموده و نشان مي‏دهد كه پذيرفتاري مغناطيسي مينروژيك، ارتباط مثبتي با تكامل پدوژنيكي ندارد. همچنين همبستگي بين پذيرفتاري مغناطيسي و مينروژنيك با Feo رابطه منفي و معني دار و پذيرفتاري مغناطيسي با ميزانFeo -Fed رابطه مثبت و معني دار نشان داد. اين پژوهش نشان داد كه كاربري، زه كشي و مواد مادري بيشترين اثر را بر مقادير پذيرفتاري مغناطيسي و آهن دارند كه سبب تغيير خصوصيات ژنتيكي و تكامل خاكهاي گچي مورد مطالعه گرديده است.