تاثير منابع و مقادير مختلف نيتروژن، ميزان كربنات كلسيم خاك و مقادير مختلف بقاياي يونجه بر هدررفت نيتروژن به صورت آمونياك

تصعيد آمونياك يكي از مهم‌ترين راه هاي هدررفت نيتروژن از اكوسيستم هاي كشاورزي و غيركشاورزي است. در اين مطالعه دو آزمايش جداگانه با اهداف بررسي تأثير سطوح مختلف كربنات كلسيم خاك (آزمايش اول) و يا سطوح كاربرد بقاياي گياهي (آزمايش دوم) همچنين نوع و مقدار كودهاي نيتروژني مصرفي و بر مقدار تصعيد آمونياك از خاك انجام شد. هر دو آزمايش بصورت فاكتوريل در قالب طرح كاملاً تصادفي با 18 تيمار در 3 تكرار انجام شدند. تيمارهاي آزمايش اول شامل سه سطح 20، 27 و 35 درصد كربنات كلسيم خاك، سه سطح صفر، 200 و 400 كيلوگرم نيتروژن در هكتار و چهار منبع سولفات آمونيوم، نيترات آمونيوم، اوره و اوره اسيد سولفوريك و تيمارهاي آزمايش دوم نيز سه سطح صفر، 5/2 و 5 درصد بقاياي يونجه، سه سطح نيتروژن و چهار منبع كودهاي فوق بود. نتايج نشان داد كه با افزايش سطح كربنات كلسيم خاك، مقدار بقاياي گياهي يونجه و همچنين مقدار نيتروژن مصرفي، مقدار نيتروژن تصعيد شده به صورت آمونياك افزايش يافت. با افزايش ميزان آهك خاك به مقدار 15 درصد، ميزان نيتروژن تصعيد شده به صورت آمونياك شش برابر گرديد. در آزمايش دوم بيش ترين ميزان نيتروژن تصعيد شده از كاربرد 400 كيلوگرم نيتروژن در هكتار از منبع كود اوره اسيد سولفوريك و 5 درصد بقاياي گياهي و كم ترين ميزان آن نيز از تيمار شاهد يا خاك فاقد هر گونه كود نيتروژني و بقاياي گياهي به دست آمد. در صورت عدم كاربرد بقاياي گياهي ترتيب ميزان هدررفت نيتروژن بصورت گاز آمونياك اوره سولفات آمونيوم نيترات آمونيوم اورهاسيد سولفوريك و در صورت كاربرد بقاياي گياهي بصورت اورهاسيد سولفوريك نيترات آمونيوم اوره سولفات آمونيوم بود.