برآوردبهره‌وري آب محصولات عمده دشت نيشابور و بهينه‌سازي سطح زير كشت محصولات

كشاورزي به عنوان تنها صنعتي كه قابليت توليد غذا را دارد، مصرف كننده 85 درصد منابع آب شيرين در سطح جهان است. با وجود افزايش تقاضا براي غذا و در نتيجه نياز به گسترش كشاورزي، زمين هاي كشاورزي مناسب و منابع آبي محدود هستند. در اين مطالعه تلاش گرديده است تا با استفاده از تكنيك سنجش از دور ميزان بهره وري محصولات عمده دشت نيشابور كه شامل محصولات زمستانه (گندم و جو) و محصولات تابستانه (ذرت و گوجه فرنگي) را برآورده شود. در اين مطالعه با استفاده از الگوريتم سبال ميزان تبخيرتعرق واقعي هر يك از محصولات در دوره رشد محاسبه گرديد و سپس با استفاده از تابع توليد ميزان توليد تخمين زده شد و ميزان بهره وري اقتصادي آببا در نظر گرفتن عمق آب زيرزميني و ميزان انرژي لازم براي استخراج آب، محاسبه گرديد. در نهايت با استفاده از الگوريتم برنامه ريزي خطي سطح زير كشت هر يك از محصولات با فرض بر اينكه مجموع سطح زير كشت در سطح حوضه افزايش پيدا نكند بهينه شد. در اين مطالعه دو سناريو مورد بررسي قرار گرفت، اول ميزان برداشت از منابع آب زيرزميني برابر ميزان آب تجديدپذير باشد، دوم به منظور بهبود ذخيره آب زيرزميني از دست رفته ميزان برداشت از منابع آب زيرزميني برابر با 80 درصد ميزان آب تجديدپذير باشد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه ذرت با بيشترين بهره وري معادل 97 سنت بر مترمكعب آب در سطح حوضه با صرفه ترين محصول كشت شده و گوجه فرنگي با بهره وري 6 سنت بر مترمكعب آب كمترين بهره وري اقتصادي و نامناسب ترين كشت انجام شده مي باشند. گندم و جو نيز با متوسط بهره وري 41 سنت بر مترمكعب در مقياس حوضه در رتبه دوم قرار گرفت.