تأثير مشاوره گروهي به شيوه معنادرماني در افزايش اميدواري معلولين ضايعه نخاعي

هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي معنادرماني به شيوه گروهي بر افزايش اميد به زندگي معلولين ضايعه نخاعي بود. پژوهش از نوع نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمونپس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش كليه بيماران ضايعه نخاعي ناشي از زلزله بم بود. نمونه مورد مطالعه 32 نفر (16 نفر گروه آزمايش و 16 نفر گروه گواه) معلول ضايعه نخاعي بود كه به شيوه تصادفي ساده انتخاب شده و در دو گروه آزمايش و گواه قرار گرفتند. مشاركت كنندگان بوسيله مقياس اميد ميلر و پاورز (1988) مورد ارزيابي قرار گرفتند. معنا درماني به مدت 8 جلسه در مورد گروه آزمايش اجراشد. گروه گواه هيچ مداخله اي دريافت نكرد. داده ها با استفاده از آزمون تحليل كواريانس مورد تحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد كه بين گروه هاي مورد مطالعه تفاوت معناداري وجود دارد. بنابراين مي توان نتيجه گرفت كه معنادرماني در افزايش اميدواري معلولين ضايعه نخاعي موثر است.