مقايسه اثر بخشي درمان گروهي شناختي رفتاري و درمان گروهي بر پايه پذيرش و تعهد بر كاهش علائم اختلال مصرف مواد در مبتلايان مصرف‌كننده مواد محرك (مت آمفتامين)

هدف پژوهش، مقايسه اثربخشي درمان گروهي شناختي رفتاري و درمان گروهي بر پايه پذيرش و تعهد بر كاهش علائم اختلال مصرف مواد در مبتلايان  مصرف‌كننده مواد محرك (مت آمفتامين) بود. اين پژوهش از نوع طرح‌هاي نيمه آزمايش بود. جامعه آماري شامل كليه مردان مصرف‌كننده مواد محرك (مت آمفتامين) بودند كه به مراكز درماني سرپايي شهر شيراز مراجعه كرده بودند. شركت‌كنندگان در پژوهش شامل 28 مصرف‌كننده مواد محرك  (مت آمفتامين) به شيوه نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شدند كه به‌صورت گمارش تصادفي در 3 گروه شامل: 9 نفر گروه آزمايشي مداخله درمان گروه شناختي رفتاري مدل ماتريكس، 8 نفر گروه آزمايشي مداخله درمان گروهي بر پايه پذيرش و تعهد كه در 24 جلسه 45 دقيقه‌اي در 12 هفته (هفته‌اي 2 جلسه) از مداخله‌هاي درماني بهره بردند؛ و 12 نفر گروه كنترل كه مداخله درماني دريافت ننمود. ابزار اندازه‌گيري شامل: پرسشنامه سنجش علائم اختلال مصرف مواد (قدردي و همكاران، 1389). در قبل از مداخله، بعد از مداخله و پيگيري سه ماهه توسط سه گروه تكميل گرديد. براي تحليل نتايج از آزمون تحليل كوواريانس و آزمون تعقيبي توكي استفاده شد نتايج پژوهش نشان داد بين اثربخشي درمان گروهي شناختي رفتاري و گروه كنترل، بين اثربخشي درمان گروهي بر پايه پذيرش و تعهد و گروه كنترل و بين اثربخشي درمان گروهي شناختي رفتاري و درمان گروهي بر پايه پذيرش و تعهد بر كاهش علائم  اختلال مصرف مواد در پس‌آزمون و پيگيري تفاوت معناداري وجود دارد  (0.001 p).