نقش راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در استرس بازدارنده كاري كاركنان بيمارستان امام خميني‌شهر اردبيل

هدف اين پژوهش نقش راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان در استرس بازدارنده كاري كاركنان بيمارستان امام خميني‌شهر اردبيل بود. روش پژوهش از نوع آميخته بود كه در بخش كيفي از نوع تحليل تم و در بخش كمي از نوع توصيفي و به‌صورت پيمايش بود. جامعه آماري در بخش كيفي صاحب‌نظران حوزه روان‌شناختي، نخبگان دانشگاهي و كارشناسان خبره و در بخش كمي كاركنان بيمارستان امام خميني‌شهر اردبيل بود. حجم نمونه در بخش كيفي، 24 نفر به‌صورت هدفمند و در بخش كمي 217 نفر به روش نمونه‌گيري طبقه‌اي تصادفي انتخاب شد. ابزار پژوهش در بخش كيفي مصاحبه و در بخش كمي پرسشنامه (تنظيم هيجان شناختي، گارانفسكي و همكاران، 2001)، و استرس شغلي اوسيپو، 2007)، بود. روايي ابزار بخش كمي (پرسشنامه) از نوع روايي سازه بود كه به‌وسيله تحليل عاملي تأييدي سنجش و تأييد و براي تعيين پايايي از آلفاي كرونباخ استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش در بخش كيفي، فهرستي از راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان شناسايي شد. همچنين يافته‌ها نشان داد كه از ميان 9 فرضيه، راهبردهاي منفي تنظيم شناختي هيجان ازجمله، سرزنش خود، سرزنش ديگران، نشخوار ذهني، فاجعه‌آميز پنداري تأثير مثبت و معني‌داري، اما راهبردهاي تنظيم شناختي هيجان سازگار ازجمله، پذيرش، توجه مجدد به برنامه‌ريزي، تمركز مجدد مثبت، ارزيابي مجدد مثبت، كم‌اهميت شماري، تأثير منفي و معني‌داري بر استرس بازدارنده داشته‌اند.