نقش ميانجي‌گري مهارت‌هاي مطالعه در تأثير خودكارآمدي تحصيلي، باورهاي معرفت‌شناختي و اضطراب تحصيلي بر عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان دوره متوسطه

پژوهش با هدف بررسي نقش ميانجي‌گري مهارت‌هاي مطالعه در تأثير خودكارآمدي تحصيلي، باورهاي معرفت‌شناختي و اضطراب تحصيلي بر عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان دوره متوسطه اول شهر اروميه در سال‌تحصيلي 95-94 انجام گرفت. روش اجراي اين پژوهش توصيفي (غيرآزمايشي) و از نوع معادلات ساختاري بود. كليه دانش‌آموزان دوره متوسطه اول شهر اروميه در سال‌تحصيلي 95-94 جامعه آماري اين پژوهش را تشكيل مي‌دادند. روش نمونه‌گيري، تصادفي خوشه‌اي چندمرحله‌اي بود و براي تعيين حجم نمونه، براي هر زيرمتغير 20 نمونه در نظر گرفته شد و در كل 350 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از مقياس خودكارآمدي تحصيلي (پاتريك، هيكس و رايان، 1997)، مقياس باورهاي معرفت‌شناختي (شومر، 1990)، مقياس اضطراب تحصيلي (آلپرت و هابر، 1960)، مقياس مهارت‌هاي مطالعه (كانگاس، 2009) و براي سنجش عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان از ميانگين نمرات دانش‌آموزان در نيمسال اول سال‌تحصيلي 95-94 استفاده شد. در مطالعه حاضر، به‌منظور آزمون رابطه ساختاري خودكارآمدي تحصيلي، باورهاي معرفت‌شناختي، اضطراب تحصيلي و مهارت‌هاي مطالعه با عملكرد تحصيلي از روش آماري مدل‌يابي معادلات ساختاري استفاده شد. نتايج پژوهش حاضر نشان داد كه خودكارآمدي تحصيلي و مهارت‌هاي مطالعه، اثر مستقيم بر عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان مي‌گذارند (0.01 P). همچنين يافته‌ها نشان داد كه خودكارآمدي تحصيلي و باورهاي معرفت‌شناختي با واسطه مهارت‌هاي مطالعه، اثر غيرمستقيم بر عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان مي‌گذارند (0.01 P).