رابطه ارضاء نيازهاي بنيادي رواني و اختلال تنظيم هيجاني با نقش ميانجيگري طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه در دانشجويان دانشگاه بوعلي سينا همدان

هدف اين پژوهش، بررسي رابطه ارضاء نيازهاي بنيادي رواني و اختلال تنظيم هيجاني با نقش ميانجيگري طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه در دانشجويان بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه بوعلي سينا كه در سال 93 در هفت دانشكده شيمي، علوم پايه، فني و مهندسي، اقتصاد و علوم اجتماعي، ادبيات و علوم انساني، هنر و معماري و كشاورزي مشغول به تحصيل بودند، تشكيل مي‌دهند (7000=N). طرح اين پژوهش از نوع توصيفي و روش پژوهش همبستگي بوده است. به اين منظور با روش نمونه‌گيري خوشه‌اي چندمرحله‌اي 364 نفر (تعداد 166 دختر و 198 پسر) از دانشجويان دوره كارشناسي دانشگاه بوعلي سينا همدان انتخاب شدند. براي جمع‌آوري اطلاعات از پرسشنامه نيازهاي بنيادي رواني گارديا، دسي و ريان (2000)، طرح‌واره‌هاي ناسازگار اوليه يانگ (1998) و اختلال تنظيم هيجاني گراتس و رومر (2004)، استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها علاوه بر روش‌هاي توصيفي از روش تحليل معادلات ساختاري با نرم‌افزار AMOS16، ضريب همبستگي و آزمون t استفاده شد. يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه مدل تجربي داده‌ها با مدل مفهومي داراي برازش خوبي است. بر اساس يافته‌ها، خودمختاري (0.003) و شايستگي (0.0001≥P) از خرده‌مقياس نيازهاي بنيادي رواني هم به‌صورت مستقيم و هم غيرمستقيم مي‌توانند بر اختلال تنظيم هيجاني تأثير بگذارند. همچنين نياز به خودمختاري (0.011) و شايستگي (0.02) مي‌توانند بر طرح‌واره‌هاي ناسازگار اثر بگذارند. به‌طوركلي يافته‌هاي پژوهش نشان داد كه هر چه نيازهاي بنيادي افراد كمتر برآورده شود، طرح‌واره‌هاي ناسازگار بيشتري شكل مي‌گيرد و درنهايت در تنظيم هيجان اختلالاتي پديد خواهد آمد.