اثربخشي زوج‌درماني هيجان‌مدار بر احساس تنهايي زنان آسيب ديده از روابط فرازناشويي در شهرستان سلماس

هدف پژوهش، بررسي اثربخشي زوج‌درماني هيجان‌مدار بر احساس تنهايي زنان آسيب‌ديده از روابط فرازناشويي بود. پژوهش، كاربردي و به‌صورت شبه‌آزمايشي همراه با طرح پيش‌آزمون و پس‌آزمون و اجراي مرحله پيگيري  صورت گرفته است. جامعه آماري شامل همه زناني بود كه در ارتباط با مسئله فرازناشويي به مركز مشاوره خانواده پيوند شهر سلماس مراجعه كرده بودند و با استفاده از روش نمونه‌گيري در دسترس ۲0 زن از مشاركت‌كنندگاني كه نمرات بالاتري در  پرسشنامه احساس تنهايي (راسل،1980) كسب كردند انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (10 نفر) و كنترل (10 نفر) گمارده شدند. گروه آزمايش 8 جلسه فردي  (90 دقيقه‌اي) به‌صورت هفتگي يك جلسه در طي دو ماه، آموزش هيجان‌مدار دريافت كردند و براي گروه كنترل هيچ مداخله‌اي انجام نگرفت. سپس از هر دو گروه پس‌آزمون به عمل آمد. نتايج تحليل كوواريانس چندمتغيره نشان داد كه تفاوت معناداري (05/0 ≥ P) بين دو گروه در احساس تنهايي وجود دارد و ميانگين نمرات در گروه آزمايش پايين‌تر از گروه كنترل بود. در مرحله پيگيري هم مشخص شد كه اثربخشي رويكرد مذكور بر احساس تنهايي زنان آسيب‌ديده بعد از دو ماه نيز وجود داشت. به اين ترتيب رويكرد زوج‌درماني هيجان‌مدار مي‌تواند در كاهش احساس تنهايي زنان آسيب‌ديده از روابط فرازناشويي مؤثر باشد.