كيفيت زندگي زنان سرپرست خانواده: نقش تاب‌آوري و كاركرد خانواده مبتني بر مدل مك مستر

زنان سرپرست خانوار با مشكلات متعدد و نقش هاي مضاعفي روبرو هستند كه‌ مي تواند روي‌ سلامت، رضايت و كيفيت زندگي آنان تأثير منفي بگذارد. در مطالعه حاضر ارتباط كيفيت زندگي با كاركرد خانواده و نقش واسطه اي تاب آوري در اين خانواده ها مورد مطالعه قرار گرفته است. جامعه آماري پژوهش شامل كليه زنان سرپرست خانوار شهر تهران بود. حجم نمونه با توجه به نوع پژوهش، سياهه و خرده مقياس ه اي آن، 160 نفر در نظر گرفته شد كه به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند. پرسش نامه‌ سنجش كاركرد خانواده، پرسشنامه كيفيت زندگي و مقياس تاب آوري كانر ديويدسون مورد استفاده قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين تاب آوري با سلامت جسمي، سلامت روان، سلامت محيط و روابط اجتماعي ارتباط مثبت و معناداري وجود دارد. بين ابعاد كيفيت زندگي و تاب آوري با تمام خرده مقياس هاي كاركرد خانواده رابطه منفي معنادار وجود داشت. همچنين نقش واسطه اي تاب آوري در رابطه كاركرد عمومي خانواده با سلامت جسماني، بين نقش ها و سلامت روان، بين متغير نقش ها و كاركرد عمومي با سلامت محيط رابطه معني داري داشت و در نهايت در رابطه كاركرد عمومي و نقش ها با روابط اجتماعي اين رابطه معنادار بود. تاب آوري را متغيري موثر در ارتباط بين كيفيت زندگي با سطوح كاركرد خانواده دانست.