وضعيت ارزيابي شاخص‌هاي حكمروايي مطلوب در توسعه گردشگري شهري (مورد مطالعه: شهر تهران)

Assessing the Indicators of Good Governance in Development of Urban Tourism (Case Study: City of Tehran)

گردشگري شهري، به عنوان يك عامل تأثيرگذار و محرك در اقتصاد شهرها، در جهان مطرح است. گردشگري و شيوه سياست‌گذاري در برنامه‌ريزي توسعه گردشگري، مستلزم بهره‌گيري از شيوه‌هاي نوين در عرصه حاكميتي شهري است. شهرداري‌ها به‌عنوان متوليان اصلي مديريت شهري، نقش مهمي را در بسترسازي فضاي مشاركتي در عرصه گردشگري شهري، همگام با توانمندسازي شهروندان در مناطق شهري ايفا مي‌كنند؛ لذا با ارزيابي اولويت‌هاي شاخص‌هاي حكمروايي مطلوب در مديريت گردشگري شهري، زمينه‌ براي اجرايي شدن اين شاخص‌هاي 10‌گانه؛ يعني بازاريابي، مشاركت جمعي، پاسخ‌گويي، كارايي و اثربخشي، عدالت‌محوري، قانون‌مندي، مسئوليت‌پذيري، امنيت سرمايه‌گذاري، مديريت يكپارچه در سياست‌گذاري و شفافيت مالي در كلان‌شهر تهران مهيا كرد. روش اين پژوهش، از نوع توصيفي- پيمايشي و با هدف كاربردي، با استفاده از مطالعات اسنادي و تحقيقات ميداني است. از ابزار پرسشنامه در ميان دو نمونه جامعه آماري، شامل دست‌اندركاران و اساتيد دانشگاهي عضو انجمن علمي گردشگري در شهر تهران و در بازه زماني تابستان سال 1395 استفاده شده است كه تعداد آنها 240 نفر مي‌باشد و با استفاده از جدول مورگان، 148 نفر به صورت تصادفي انتخاب شدند. براي گردآوري داده‌ها، از پرسشنامه محقق‌ساخته 96 سؤالي، استفاده شد كه ميزان اعتبار آن برابر با 97/0 بود. داده‌هاي پيمايشي از طريق پرسشنامه ساختاريافته، به‌صورت الكترونيكي در ميان جامعه آماري توزيع شدند و با استفاده از آزمون فريدمن و نرم‌افزار SPSS، تجزيه‌وتحليل شدند. نتايج حاصل حاكي از آن بودند كه از ميان ده شاخص در نظر گرفته شده، شاخص بازاريابي، به‌عنوان مهم‌ترين شاخص حكمروايي مطلوب در گردشگري شهري، از ديدگاه پاسخ‌دهندگان مورد شناسايي قرار گرفت.

Urban tourism is proposed as one of the influential and stimulus factor in urban economy. Tourism and policy-making style in tourism development planning require the utilization of new techniques in urban governance. Municipalities, as main custodians of urban management, play an important role in preparing the ground for participatory space in urban tourism arena as well as empowering citizens in urban areas. Thus, by assessing the indicators of good governance in urban tourism management, the ground can be prepared to implement these 10 indicators i.e. marketing, collaborative partnership, responsiveness, efficiency and effectiveness, justice-orientation, law-orientation, accountability, investment safety, integrated management in policy-making, and financial transparency in Tehran Metropolis. In terms of data collection, this research is descriptive-correlation, and it is applied in terms of purpose, by using documentary and field studies. Data were collected by questionnaire distributed in two population samples including authorities and professors of Iranian Tourism Scientific Association during summer 2016. They were 240 people and 148 of them were selected randomly by using Morgan table. To collect data, a researcher-made questionnaire including 96 items was used. The reliability was 0.97. Survey data via structured questionnaire were distributed electronically among population. Data were analyzed by using Friedman test and SPSS software. The results indicated that among 10 intended indicators, marketing was identified as the most important index of good governance in urban tourism according to the respondents.