حقوق بين الملل و الگوي پيشرفت اسلامي ايراني بررسي موردي قراردادهاي بين المللي نفت و گاز

از ﺿﺮورت ﻫﺎي دورة ﻧﻮﯾﻦ ﺣﯿﺎت اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ، ارﺗﺒﺎﻃﺎت ﮔﺴﺘﺮده و ﺑﻪ ﻫﻢ ﺗﻨﯿﺪه ﻣﯿﺎن دوﻟﺖ ﻫﺎ و ﻧﻬﺎدﻫﺎي ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ اﺳﺖ. ﻫﺮ دوﻟﺘﯽ ﺑﺎ اﺗﮑﺎ ﺑﻪ ﻣﺰﯾﺖ ﻫﺎي ﻣﻄﻠﻖ و ﻧﺴﺒﯽ اش، ﺳﯿﺎﺳﺖ ﻫﺎ و ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺧﻮد را ﺗﻨﻈﯿﻢ ﻣﯽ ﮐﻨﺪ. در دﻧﯿﺎي اﻣﺮوز ﻫﯿﭻ ﻓﻌﺎﻟﯿﺘﯽ ﺑﺪون ﺻﺮف اﻧﺮژي اﻧﺠﺎم ﻧﻤﯽ ﺷﻮد. ﮐﺸﻮر ﻣﺎ ﻧﯿﺰ ﺑﺮﺧﻮردار از ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺳﺮﺷﺎر ﻧﻔﺖ و ﮔﺎز اﺳﺖ ﮐﻪ از ﻧﻈﺮِ در اﺧﺘﯿﺎرداﺷﺘﻦ اﯾﻦ ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺣﯿﺎﺗﯽ، در ﻣﺠﻤﻮع رﺗﺒﻪ اول را در دﻧﯿﺎ دارد. از ﺳﻮي دﯾﮕﺮ ﻣﻮﺗﻮر ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ اﺗﮑﺎي زﯾﺎدي ﺑﻪ ﺗﺠﺎرت ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ اﯾﻦ دو ﻣﺤﺼﻮل اﺳﺘﺮاﺗﮋﯾﮏ دارد؛ ازاﯾﻦ رو ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ ﺗﺤﻮﻻﺗﯽ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ در زﻣﯿﻨﮥ ﻗﺮاردادﻫﺎي ﻧﻔﺘﯽ و ﮔﺎزي ﺑﺎ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﻣﻠﯽ ﻣﺎ ﮔﺮه ﺧﻮرده ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺿﺮوري و ﻣﻬﻢ اﺳﺖ. ازﺳﻮي دﯾﮕﺮ، اﻟﮕﻮي اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ رﺷﺪ و ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﺑﺎﯾﺪ داراي ﺑﺨﺶ ﻫﺎي ﻣﺘﻮازن ﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺎ روﯾﮑﺮد ﮐﻼن، ﺑﻪ ﺑﺮرﺳﯽ ارﺗﺒﺎط ﺣﻘﻮق ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ و اﻟﮕﻮي اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮان ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ ﭘﺮداﺧﺘﻪ اﺳﺖ و راﻫﮑﺎرﻫﺎﯾﯽ را ﺑﺮاي ﺑﻬﯿﻨﻪ ﺳﺎزي ﺣﻞ ﺗﻌﺎرض ﻫﺎي ﺣﻮزه اﻗﺘﺼﺎد اﻧﺮژي در ﭘﺮﺗﻮ اﻟﮕﻮي اﺳﻼﻣﯽ اﯾﺮاﻧﯽ ﭘﯿﺸﺮﻓﺖ و داوري ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﻣﻬﻢ ﺗﺮﯾﻦ ﺷﺎﺧﺼﮥ ﺣﻘﻮق ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻞ، اراﺋﻪ ﮐﺮده اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ اﯾﻦ ﻣﻬﻢ، ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﻧﻮﯾﻨﯽ ﻫﻤﭽﻮن ﺗﻌﯿﯿﻦ و ﺗﺒﯿﯿﻦ ﻣﻮاﻓﻘﺖ ﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎي داوري، اﺻﻼح ﻗﺎﻧﻮن اﺳﺎﺳﯽ و اﻫﺘﻤﺎم در اﯾﺠﺎد ﻧﻬﺎد و آﯾﯿﻦ ﻣﺴﺘﻘﻞ داوري در ﺣﻮزه ﺻﻨﻌﺖ ﻧﻔﺖ، ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺤﻘﻖ اﺳﺖ.

فاقد چكيده مي باشد