تحليلي بر قيمت زمين شهري در استانهاي ايران طي سال‌هاي 1390-1380

An Analysis on the Price of Urban Land in Iran’s Provinces during 2001 to 2011

توجه به زمين، به عنوان يك منبع اصلي و تجديدناپذير در توسعه پايدار شهري، امري ضروري است؛ زيرا زمين، جزء منابع اصلي توسعه پايدار شهري تلقي مي‌شود. هدف اين پژوهش، تحليلي بر قيمت زمين شهري در استانهاي مختلف ايران طي سال‌هاي 90-1380 مي‌باشد. روش تحقيق اين پژوهش، اسنادي است و از تكنينك كتابخانه اي براي گردآوري اطلاعات استفاده شده است و نرمافزارهاي GIS, GeoDa, PASW براي تحليل اطلاعات به كار رفته‌اند. يافته هاي پژوهش، بيانگر توزيع تصادفي قيمت زمين شهري طي سال‌هاي 90-1380 در استانهاي مختلف ايران ميباشند و براساس آزمون رگرسيون همزمان مشخص شد كه بين متغيرهاي درصد شهرنشيني و متوسط مساحت زمين ساختمان‌هاي شهري با قيمت زمين شهري در سال 1380، رابطه معناداري وجود نداشته است؛ ولي در سال‌هاي 1385 و 1390 بين اين متغيرها رابطه معناداري وجود دارد. همچنين بين سطح توسعه استانها و قيمت زمين شهري در سال 1390 در برخي استانها در سطح 95 درصد، رابطه معناداري وجود داشته است. پس از بررسي روند تغييرات متوسط قيمت زمين شهري در استانهاي ايران طي سال‌هاي 90-1380 مشخص گرديد كه متوسط ضريب تغييرات قيمت زمين شهري در كل كشور، برابر با 828/73 درصد بوده است و استانهاي بوشهر، خراسان رضوي و همدان، به ترتيب داراي بالاترين ضريب تغييرات بوده اند و استانهاي كردستان، هرمزگان و خوزستان نيز به ترتيب داراي كمترين ضريب تغييرات بوده اند

Attention to land, as one of the principal and renewable sources in urban sustainable development, is a necessary task since it is considered as one of the main sources of urban sustainable development. The purpose of this research is an analysis on the price of urban land in different provinces of Iran during 2001 to 2011. The research method is documentary and library techinque was used for data collection. PASW, GeoDa, and GIS soft wares were used for data analysis. Research findings indicate random distribution of urban land price during 2001 to 2011 in different provinces. According to Enter regression test, it was specified that there is no significant relationship between the variables of urbanization percentage and the average of land area of urban buildings with the price of urban land in 2001, but there was a significant relationship between these variables in 2006 and 2011. However, there is a significant relationship between development level of provinces and the price of urban land in 2011 in some provinces at the level of 95 percent. After studying the changes in the average price of urban land of Iran’s provinces during 2001 to 2011, it was specified that the average coefficient of variation of urban land price was equal to 827.73 and Bushehr, Khorasan Razavi, and Hamedan provinces had the highest coefficient of variation and Kordestan, Hormozgan, and Khuzestan provinces had the least.