مروري بر تزريق آب هوشمند و آب با شوري كم در سنگ هاي كربناته

بدون عنوان

امروزه يكي از اولويت‌هاي مهم صنعت نفت، ازدياد برداشت نفت است و يكي از روش‌هاي متداول افزايش توليد نفت از مخازن، تزريق آب است. اما اين روش داراي محدوديت‌هايي است كه آن را با چالش‌هايي روبه‌رو كرده‌است. به منظور افزايش بازدهي توليد در عمليات تزريق آب، از تزريق آب هوشمند و آب با شوري پايين استفاده مي‌شود. آب هوشمند با تنظيم و بهينه‌سازي تركيب يون‌ها در آب تزريقي طراحي مي‌شود. بخش بزرگي از سنگ‌هاي مخزن را سنگ‌هاي كربناته تشكيل مي‌دهند كه داراي پيچيدگي فراواني هستند. مهم‌ترين چالش در بهره‌برداري نفت از مخازن كربناته كه سبب كاهش ميزان بازيافت نهايي نفت‌خام مي‌شود، پديده باقي‌ماندن مقدار زيادي از نفت درون سنگ است. در اين مطالعه با بررسي جامع بر عوامل اثرگذار بر عملكرد آب هوشمند مشخص شد كه يون‌هاي محلول در آب در تغيير ترشوندگي سنگ از وضعيت نفت‌دوست1 به آب‌دوست2 از سازوكارهاي مختلفي عمل مي‌كنند. براي نمونه افزايش غلظت يون‌هاي دو ظرفيتي و كاهش غلظت نمك NaCl موجود در آب، بازيابي نفت از مخازن كربناته را افزايش مي‌دهد. همچنين نتايج آزمايش‌ها نشان مي‌دهد، كه علاوه‌بر تغيير ترشوندگي سنگ در تماس با آب هوشمند، مكانيسم تشكيل امولسيون آب در نفت نيز سبب افزايش راندمان توليد نفت مي‌شود. هر چه آب تزريقي داراي شوري كمتري باشد، امكان تشكيل ميكروامولسيون‌هاي آب در نفت افزايش‌يافته و مقدار راندمان توليد نفت بيشتر خواهد شد. هدف اين مطالعه استفاده مناسب‌تر از روش تزريق آب براي افزايش راندمان توليد نفت از مخازن كربناته است.

فاقد چكيده