اصلاح سطح نانوذرات SiO2 و TiO2 و كاربرد آن در تغيير ترشوندگي سنگ مخزن نفت دوست

بسياري از بزرگ‌ترين ميادين نفتي دنيا كربناته هستند كه اكثر آنها به‌طور طبيعي نفت‌دوست مي‌باشند. روش‌هاي متداول ازدياد برداشت نفت در اين مخازن بازده كمتر از 10 درصدي دارد. بنابراين ازدياد برداشت ازآنها نيازمند توسعه‌ي فن‌آوري‌هاي جديد است؛ يكي از روش‌هاي جديد بهبود و افزايش ازدياد برداشت از مخازن استفاده از نانوذرات جهت تغيير ترشوندگي سنگ از نفت‌دوست به آب‌دوست است كه سبب تسهيل فرآيند جداسازي سيال هيدروكربني از سنگ مخزن شده و توليد را افزايش مي‌دهد. اين پژوهش اثر نانوذرات TiO2 و SiO2 اصلاح شده بر تغيير ترشوندگي سنگ مخزن كربناته را بررسي مي‌كند. براي اين منظور در ابتدا نانوذرات اكسيد تيتانيوم و سيليكا به‌روش سل ژل سنتز شده و براي بهبود خواص آب‌دوستي آنها از اتصال عاملي و سرمايش بعد از اتمام هيدروليز استفاده شده است. ساختار نانوذرات سنتز شده با استفاده از ميكروسكوپ الكترون روبشي2 (SEM) بررسي گرديده است. نانوذرات TiO2 و SiO2 سنتز شده به‌ترتيب قطرهاي 35 و 20 نانومتر دارند. سپس با استفاده از اين نانوذرات نانوسيالاتي با غلظت‌هاي مختلف تهيه شده‌اند و زاويه‌ي تماس قطره‌ي نرمال هپتان با سنگ در حضور آب قبل و بعد از قراردادن سنگ‌ها در نانوسيال اندازه‌گيري شد. نتايج نشان داد كه در ابتدا زاويه‌ي تماس نرمال هپتان با سنگ صفر درجه است و پس از قراردادن سنگ در نانوسيال SiO2 اصلاح شده با غلظت‌هاي 0/033، 0/07 و 0/33، زاويه‌ي تماس به‌ترتيب تا ˚123،˚125و˚155 تغيير كرده و پس از قراردادن سنگ در نانوسيال TiO2 اصلاح شده با غلظت‌هاي مشابه زاويه‌ي تماس به‌ترتيب تا ˚151، ˚135 و˚115 تغيير كرده است؛ بنابراين نانوذرات مذكور توانايي تغيير ترشوندگي سنگ كربناته از حالت نفت‌دوست به آب‌دوست را دارند و مي‌توانند جهت ازدياد برداشت نفت به‌كار روند.