الگوي علي روابط اخلاق حرفه‌اي، سلامت سازماني و كيفيت زندگي كاري در نظام آموزش عالي

پژوهش حاضر، با هدف بررسي الگوي علي روابط اخلاق حرفه‌اي، سلامت سازماني و كيفيت زندگي كاري در نظام آموزش عالي انجام شده است. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي است. جامعه آماري شامل كليه كاركنان دانشگاه اروميه (غير از كاركنان حراست و خدماتي) مي­باشد كه در مجموع 490 نفر بود و 190 نفر به روش نمونه گيري تصادفي طبقه‌اي انتخاب شدند و به پرسشنامه­ هاي اخلاق حرفه ­اي رحيمي و آقا بابايي، سلامت سازماني هوي و فيلدمن و كيفيت زندگي كاري والتون، پاسخ دادند. جهت تعيين روايي پرسشنامه‌ها، از تحليل عاملي تأييدي استفاده و پايايي آن‌ها با استفاده از آلفاي كرونباخ محاسبه شد كه به ترتيب 0/93، 0/87 و 0/88 بود. نتايج حاصله از اجراي مدل‌هاي تحليل مسير خروجي نرم افزار، نشان دهنده مناسب بودن برازش مدل معادلات ساختاري است. نتايج آزمون فرضيات به روش معادلات ساختاري نشان داد كه اثر مستقيم اخلاق حرفه‌اي بر روي كيفيت زندگي كاري (0/30) مثبت و معنادار است؛ اثر مستقيم سلامت سازماني بر كيفيت زندگي كاري (0/21) مثبت و معنا دار است. اثر مستقيم اخلاق حرفه‌اي بر سلامت سازماني (0/24) مثبت و معنادار است. اثر غير مستقيم اخلاق حرفه‌اي بر كيفيت زندگي كاري با ميانجي گري سلامت سازماني (0/14) مثبت و معنا دار است و اثر كل اخلاق حرفه‌اي بر سرمايه اجتماعي (0/44) مثبت و معنادار است.

فاقد چكيده مي باشد