الگوي نقش مؤلفه‌هاي سرمايه روانشناختي در رضايت از زندگي و انگيزه پيشرفت تحصيلي دانشجويان دانشگاه‌هاي پيام نور غرب استان اصفهان

در اين پژوهش الگوي ساختاري رابطه بين مؤلفه‌هاي سرمايه روانشناختي با رضايت از زندگي و انگيزه پيشرفت تحصيلي در دانشجويان دانشگاه هاي پيام نور غرب استان اصفهان در زمستان 1395 اجرا شد. روش پژوهش همبستگي و جامعه آماري پژوهش را كليه دانشجويان دانشگاه هاي پيام نور غرب استان اصفهان در زمستان 1395 به تعداد 900 نفر تشكيل دادند كه از ميان آن­ها 303 نفر به شيوه تصادفي نظامدار انتخاب شدند. ابزار­هاي پژوهش پرسشنامه سرمايه روان­شناختي (لوتانز و همكاران، 2008) پرسشنامه رضايت از زندگي (داينر وهمكاران، 1985) و پرسشنامه انگيزش پيشرفت تحصيلي AMS (والراند و همكاران،1992) بودند. داده­ها از طريق ضريب همبستگي پيرسون و مدل­سازي معادلات ساختاري (SEM) تحليل شد. يافته ­ها نشان داد كه بين مؤلفه‌هاي سرمايه روان شناختي (خود كار آمدي، اميدواري، خوشبيني، تاب آوري) بارضايت از زندگي (0/01>p) و پيشرفت تحصيلي (0/01>p) رابطه مثبت و معنادار و بين رضايت از زندگي و انگيزه پيشرفت تحصيلي رابطه مثبت و معنادار وجود دارد. نتايج حاصل از الگوسازي معادله ساختاري (SEM) نشان داد كه اميدواري با رضايت از زندگي داراي رابطه مستقيم و خود كار آمدي، اميدواري، خوش بيني (جهت‌گيري به زندگي)، تاب آوري همراه با رضايت از زندگي با پيشرفت تحصيلي رابطه مستقيم و معنا دار دارند. همچنين نتايج نشان دادكه رضايت از زندگي متغير واسطه‌اي در رابطه اميدواري با رضايت از زندگي است به عبارت ديگر اميدواري بخشي از اثرات خود را به پيشرفت تحصيلي از طريق رضايت از زندگي انجام مي‌دهد.

فاقد چكيده مي باشد