بررسي آزمايشگاهي اثر پارامترهاي موثر بر زمان بندش / پايداري/ گرانروي هيدروژل هاي بر پايه زانتان درعمليات كنترل توليد آب

بدون عنوان

توليد آب يكي از مشكلات عمده فني، زيست محيطي و اقتصادي در ارتباط با توليد نفت و گاز در بهر ه برداري و توسعه ميادين هيدروكربني است كه م يتواند عمر توليد چاه هاي نفت و گاز را محدود كرده و موجب مشكلات زيادي ازجمله خوردگي لوله ها و تجهيزات، مهاجرت ذرات و بارگذاري هيدرواستاتيكي گردد. عمليات تزريق ژ لپليمر يكي از مؤثرترين رو شهاي كنترل توليد آب مخزن م يباشد. در اين پژوهش به علت وجود مشكلات زيست محيطي پليمرهاي سنتزي و از طرفي زيس تتخري بپذير و زيس تسازگار بودن پليمرهاي طبيعي، از بيوپليمر زانتان براي تشكيل ژ لپليمر مناسب جهت كنترل توليد آب استفاده شده است. همچنين عملكرد هيدروژ لهاي پايه زانتان در شرايط مخازن نفتي از جمله دما، pH و شوري، بررسي و تأثير اين عوامل بر پايداري، زمان بندش و گرانروي هيدروژ لهاي پليمري مطالعه شده است. با استفاده از تستهاي بطري، زمان بندش و مدت زمان پايداري هيدروژ لها بررسي و با استفاده از آزمو نهاي رئولوژي، استحكام ساختاري هيدروژ لهاي بر پايه زانتان در برابر شوري، دما و pH انداز هگيري شد. نتايج نشان م يدهد كه افزودن نمك كلريد سديم 1 سبب افزايش زمان بندش و همچنين افزايش پايداري هيدروژ لها تا 64 روز شده و همچنين تغ يير pH سبب كاهش پايداري هيدروژلها م يگردد. افزون بر اين، افزايش دماي هيدروژلها تا دماي 90°C سبب كاهش زمان بندش و همچنين كاهش پايداري هيدروژلهاي برپايه زانتان تا حدود 2روز مي شود.

فاقد چكيده