بررسي انتقادي جايگاه آگاهي در معرفت‌شناسي پلانتينگا (با تأكيد بر نقش خدا)

در بن نظريه‌ي معرفت پلانتينگا، خدا در مقام ايجاد معرفت در فاعل شناسا چنان نقش پررنگي ايفا نموده كه جايگاه فاعل شناسا متزلزل مي‌شود و اين نگاه ناخواسته به‌ سوي نظريه‌هاي معرفت طبيعت‌گرايانه متمايل مي‌شود. ازنظر پلانتينگا براي حل مشكل گتيه لازم است آگاهي و وظيفه از فرايند شناخت حذف شود. ولي با حذف اين دو و اراده‌ي فاعل شناسا، نظريه‌ي وي كه يك دستگاه اعتمادگراي فضيلت‌ محور است، مي‌تواند معضل‌هاي شناخت را حل كند يا از معضلي به معضل ديگر مي‌افتد؟ اين مقاله درصدد است با بررسي جايگاه خدا در نظريه‌ي كاركرد صحيح، به سؤال مزبور پاسخ دهد و البته اين پاسخ، به روش مطالعه‌ي كتابخانه‌اي و نظري و با مقايسه‌ي جايگاه آگاهي در نظريه‌ي پلانتينگا با نظريه‌هاي گلدمن و سوزا و تبيين جايگاه آگاهي در مؤلفه‌هاي كاركرد صحيح، وضعيت مناسب و تمايل انجام مي‌گيرد.براساس دستاوردهاي اين تحقيق، بر عهده‌ي خدا گذاشتن تمامي فرايند معرفت‌سازي و حذف آگاهي فاعل شناسا از ساختار كاركرد صحيح قواي معرفتي، موجب تقليل و فروكاهش معرفت انساني به مرتبه‌ي معرفت حيواني است. نتيجه‌ي دخالت مؤلفه‌ي تمايل در معرفت‌سازي، تبديل‌كردن معرفت به امري مزاجي و شانسي است و از‌ سوي‌ ديگر پلانتينگا در مؤلفه‌ي وضعيت مناسب، ناگزير است آگاهي فاعل شناسا را در فرايند معرفت‌سازي دخالت دهد و برخلاف اين ايده گام بردارد كه خدا محور تام فرايند معرفت است.

فاقد چكيده مي باشد