تاثير آموزش مبتني بر واقعيت‌ درماني بر بهزيستي ‌روان‌شناختي دانش‌آموزان ناشنوا

Effectiveness of Reality Therapy Training on Psychological Well-Being of Deaf Students

مقدمه: نقص حسي منجر به حس زندگي در دنيايي ساكت و رمزآلود است، و عاملي در جهت بروز محدوديت ارتباطات اجتماعي و در نتيجه كاهش كيفيت زندگي و بهزيستي روان‌شناختي است. اين پژوهش با هدف بررسي تاثير واقعيت ‌درماني بر بهزيستي‌ روان‌شناختي دانش‌آموزان ناشنوا شهر اصفهان انجام شد. روش: مطالعه نيمه‌آزمايشي حاضر با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل اجرا گرديد. جامعه‌ي‌آماري پژوهش شامل كليه دانش‌آموزان دختر ناشنوا ده الي دوازده ساله مقطع دبيرستان در سال تحصيلي 95-1394 بود كه از ميان آن‌ها سي دانش‌آموز براساس روش نمونه‌گيري در‌دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و كنترل تقسيم شدند، گروه آزمايش ده جلسه نود دقيقه‌اي در پنج هفته تحت آموزش واقعيت درماني قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده، پرسشنامه‌ بهزيستي روان‌شناختي ريف(1995) بود. داده‌ها با استفاده از روش آماري تحليل كواريانس چندمتغيري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج: نتايج تحليل كوارايانس نشان داد آموزش مبتني بر واقعيت درماني منجر به افزايش معنادار عملكرد بهزيستي روان‌شناختي (پذيرش خود، روابط مثبت با ديگران، خودمختاري، تسلط برمحيط، زندگي هدفمند و رشد فردي) گروه آزمايش نسبت به گروه كنترل در مرحله پس‌آزمون شده است.(05/>P) بحث و نتيجه‌گيري: آموزش واقعيت ‌درماني بر مبناي پذيرش مشكلات زندگي منجر به افزايش ميزان بهزيستي روان‌شناختي در افراد ناشنوا مي‌گردد. نقايص حسي از جمله ناشنوايي تاثير عميقي بر باورهاي زندگي فردي دارد، كه با استفاده از راهبردهاي درمان روان‌شناختي مانند واقعيت درماني مي‌توان تا حد زيادي از بروز مشكلات بيشتر جلوگيري نمود.

Introduction: Sensory defects is leading to living a mysterious and silent life. This is one of the reasons lead to losing social connections and so reduction of the quality of life and psychological well-being. The aim of this study was to investigate the effectiveness of reality therapy training on the psychological well-being of deaf students in Isfahan, Iran. Methods: The study was a quasi-experimental research with pretest-posttest and a control group. The study population included all deaf girl students between ten and twelve years old in 2015-16, who were selected based on convenience sampling method and randomly assigned to experimental and control groups. The experimental group received ten sessions of reality therapy (ninety minutes each) in five weeks while the control group received none. As a research instrument, Ryff's scales of psychological well-being questionnaire were administered to both groups, and then multivariate analysis of covariance used to analyze data. Results: The results showed that psychological well-being (positive relations with others, environmental mastery, self-acceptance, autonomy, personal growth, and purpose in life) of deaf students in the experimental group was significantly increased by training reality therapy compared to the control group. (P<0.05) Conclusions: Reality therapy training based on the acceptance of life's problems increase psychological well-being and quality of life of deaf people. Sensory defects, such as deafness have a profound impact on the beliefs of personal life, using such strategies can be largely preventing more problems.