تاثير مداخله آموزشي مدون بر ارتقاء كيفيت زندگي مراقبين خانوادگي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي

Evaluation of the Effect of Designated Educational Intervention on the Improvement of Quality of Life in Caregivers of Patients with Chronic Heart Failure

سابقه و هدف: بيماري هاي مزمن مانند نارسايي قلبي علاوه بر بيمار تاثير قابل توجهي بر خانواده مي گذارند. مسئوليت مراقبت از بيمار تنش زيادي براي مراقب ايجاد مي كند و سلامت جسماني و رواني آنان را تحت تاثير قرار مي دهد. مداخلات آموزشي، كيفيت مراقبت از بيمار را بهبود بخشيده و موجب ارتقاء سلامت جسمي و رواني مراقب مي گردد. اين مطالعه به منظور تعيين تاثير مداخله آموزشي مدون بر ارتقاء كيفيت زندگي مراقبين بيماران مبتلا به نارسايي قلبي انجام شد. مواد و روش­ها: اين مطالعه كارآزمايي باليني بر روي 120 نفر از مراقبين بيماران مبتلا به نارسايي قلب در بخش قلب بيمارستان قائم (عج) مشهد در سال 93 به صورت نمونه گيري در دسترس انتخاب و به صورت تصادفي به دو گروه كنترل و مداخله تقسيم شدند، انجام گرديد. مداخله آموزشي مدون تدوين شده و به روش چهره به چهره برگزار گرديد. و براي گروه كنترل آموزش هاي روتين بخش اجرا شد. پرسشنامه كيفيت زندگي SF-36 در ابتدا و يك ماه پس از اجراي مداخله آموزشي توسط هر دو گروه تكميل گرديد. IRCT : 2014072118552N1 يافته­ ها: بين دو گروه در بدو مطالعه از نظر مشخصات دموگرافيك و ابعاد 8 گانه كيفيت زندگي تفاوت معني دار آماري وجود نداشت. يك ماه پس از اجراي مداخله آموزشي مدون، ميانگين نمره كلي كيفيت زندگي گروه مداخله (2/75±81/82) و گروه كنترل (4/36±75/97) از نظر آماري معني دار بود (p<0/001). نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه آموزش مدون به مراقبين منجر به بهبود كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نارسايي قلبي مي شود.

BACKGROUND and OBJECTIVE: Chronic diseases, such as heart failure, have an adverse impact on the life of the patients and their families. Responsibilities of patient care may give rise to tension and anxiety, affecting the mental and physical health of caregivers. Educational interventions have been shown to enhance the quality of care, as well as the mental and physical health of patient caregivers. This study aimed to evaluate the effects of a designated educational intervention on the improvement of quality of life in caregivers of patients with chronic heart failure (CHF). METHODS: This randomized clinical trial was conducted on 120 family caregivers of CHF patients admitted to the Cardiac Care Unit of Ghaem Hospital of Mashhad, Iran in 2014. Participants were selected via available sampling and randomly allocated to two groups of intervention and control. Designated educational program consisted of face-to-face interviews with the participants in the intervention group, while control subjects only received routine care and training. Data were collected using the Short-Form Health Survey (SF-36) to assess the quality of life in both groups before and one month after the intervention (IRCT: 2014072118552N1). FINDINGS: In this study, no statistically significant difference was observed between the groups in terms of demographic characteristics and eight domains of SF-36 at the beginning of the study. One month after the designated educational intervention, total mean score of quality of life was 81.82±2.75 in the intervention group and 75.97±4.36 in the control group, which had a statistically significant increase compared to before the intervention (p<0.001). CONCLUSION: According to the results of this study, implementation of designated educational programs could improve the quality of life of the caregivers of CHF patients.