اثر ضخامت و تعداد دهانه‌ي ميانقاب با مصالح بنايي بر رفتار لرزه‌اي ساختمان هاي بتني

Influence of Thickness and Number of Masonry Infill on the Seismic Behavior of Concrete Building

قاب‌هاي ميان‌پر باعث افزايش چشمگير سختي، مقاومت و همچنين تغيير در شكل‌پذيري سازه نسبت به سازه بدون ميانقاب مي شوند. در نتيجه موجب تغيير در پاسخ لرزه‌اي اينگونه سازه ها مي‌شوند. با اين وجود هنوز در كشور ما عملاً توجه چنداني به تأثير ميانقاب‌ها بر روي رفتار لرزه‌اي سازه ها نمي‌شود و معمولا سازه ها بدون در نظر گرفتن اثرات ميانقاب‌ها بر رفتار لرزه‌اي آن ها طراحي مي‌شوند. دليل اين امر را مي‌توان نبود ضوابط آئين نامه‌اي لازم و همچنين عدم شناخت اكثر مهندسين از نحوه اثرگذاري مزبور دانست. در اين تحقيق براي ارزيابي دقيق رفتار ساختمآن هاي با قاب بتني و ميانقاب بنايي به بررسي اثر ضخامت ميانقاب (با مدلسازي پنج تيپ نمونه با ضخامت بين 200 تا 310 ميليمتر)، تعداد دهانه و طبقات داراي ميانقاب (با مدلسازي هفت تيپ نمونه مختلف) بر ميزان سختي اوليه، مقاومت نهايي ديوار، مود خرابي، تنش‌هاي حداكثر در ديوار و زمان تناوب پرداخته شده است. نتايج اين مدل‌ها با يكديگر مقايسه شده و بصورت جداول و نمودارهايي نشان داده شده است. در مقايسه مدل‌ها با يكديگر ملاحظه مي‌گردد كه درسازه‌هاي داراي ميانقاب پريودكاهش يافته است. بنابراين سازه‌هاي داراي ميانقاب داراي سختي بيشتري نسبت به سازه بدون ميانقاب هستند. بعلاوه با افزايش ضخامت، اندكي مقاومت سازه و ظرفيت باربري سازه افزايش مي‌يابد.

Infilled frames significantly increase the stiffness, strength, and also change in ductility of structures compared to non-infill structures. Therefore, they cause changes in the seismic response of these structures. However, in our country, not enough attention is paid to the effect of infill on the seismic behavior of structures yet. So, structures are usually designed without considering the effects of infill on their seismic behavior. The reason could be the absence of the required procedural rules and also a lack of knowledge about the mentioned effect. In this study, for conducting a detailed assessment of the behavior of buildings with concrete frame and masonry infill, we studied the effect of infill thickness (by modeling of five types of samples with thicknesses of 200 to 310 mm), the number of spans and floors (by modeling of seven types of different samples) on the amount of initial stiffness, ultimate strength of the wall, mode of failure, and the maximum stresses in the wall. The results of these models are compared and shown in the tables and graphs. These comparisons show that the period is reduced to structures with infill. Therefore, structures with infill have a higher stiffness compared to non-infill structures. Moreover, by increasing the thickness, the strength and the bearing capacity of the structure will slightly increase.