پايش خشك‌سالي هواشناسي و هيدرولوژيكي حوضه ي آبخيز كارون شمالي

مطالعه ي وضعيت خشك‌سالي به ‌عنوان نوعي مخاطره ي طبيعي به منظور تخفيف اثرات آن، اهميت زيادي دارد. هدف از اين مطالعه بررسي تغييرات مكاني و زماني خشك‌سالي هواشناسي و هيدرولوژيك در حوضه ي آبخيز كارون شمالي است. بنابراين با استفاده از اطلاعات هواشناسي و هـيدرولوژيـكي و با اسـتفاده از شاخص‌هاي: DI، Zscore، SRI، SDI، SWI و GRI رخدادهاي خشك‌سالي تعيين شد. سپس بر اساس اطلاعات به ‌دست‌ آمده از اين شاخص‌ها، پهنه‌بندي شدت خشك‌سالي هواشناسي و هيدرولوژي با روش كريجينگ و IDW (با توان 1، 2، 3 و 4) انجام شد. نتايج نشان داد كه خشكسالي هواشناسي در حوضه ي آبخيز كارون شمالي در سال آبي 87-86 بيشترين شدت را داشته است خشكسالي آب‌هاي سطحي در همان سال و هم‌زمان با شروع خشك‌سالي هواشناسي در حوضه اتفاق افتاده است اما در سال آبي بعد غالب است. خشكسالي آب‌هاي زيرزميني نيز در سال 88-87 شديدتر است. از اين نظر خشكسالي آب زيرزميني نسبت به خشكسالي هواشناسي با يك سال تأخير رخ‌ داده است. نتايج پهنه‌بندي حاكي از آن است كه روش زمين‌آماري كريجينگ با مدل هاي گوسي و نمايي از توانايي بالايي در پهنه‌بندي خشكسالي برخوردار است. همچنين نقشه‌ي حاصل نشان مي‌دهد بخش شرقي حوضه نسبت به بخش‌هاي ديگر بارش كمتري دريافت كرده است. از پهنه‌بندي خشك‌سالي آب زيرزميني نيز اين نتيجه به دست مي‌آيد كه بخش‌هاي شرقي دشت‌هاي حوضه از خشكسالي شديدتري برخوردارند؛ و به ‌طور كلي خشكسالي هيدرولوژيكي در حوضه ي آبخيز كارون شمالي در پهنه‌ي جنوب و جنوب شرقي شدت بيشتري دارد.